Beste fotovrienden,

Het is nog de maand januari, dus kunnen we nog gebruik maken om iedere lezer van dit fraaie weekblad een GEZOND en een mooi FOTOGRAFISCH 2025 toe te wensen. We gaan er weer van uit, dat we in het nieuwe jaar weer prachtig fotowerk van onze clubleden aan U kunnen laten zien. Heb je belangstelling voor fotografie?

Loop dan eens op een clubavond op woensdag in dorpshuis de Geubel in ’s-Gravenmoer binnen. We beginnen altijd rond 20 uur.

Binnen onze vereniging zijn er best wel wat leden die een behoorlijke creatieve gave in zich hebben. Dat zie je goed terug in het fotowerk dat ze presenteren, hetzij digitaal, hetzij in passe-partout.

Een van deze clubleden is Marion de Ruyter. We hebben in het verleden al wat vaker bijzondere foto’s van haar gezien en ook die keer is het weer “raak”.

De titel van bijgeplaatste foto is “Gotcha”. Sommigen denken nu wellicht vanwaar die naam, maar er zijn nogal wat betekenissen aan dit woord gekoppeld. Ik noem er een tweetal op:

• Gotcha is een spel waarbij iedere deelnemer een andere deelnemer toegewezen krijgt die moet worden uitgeschakeld (“vermoord”).
• Gotcha! is een Haarlemse p-funkband die (met enige onderbrekingen) sinds 1986 actief is.
• Of…….gewoon in de zin van “Hebbes!” of “Nou heb ik je!” of “Gelukt!”.

Als ik naar de foto kijk dan kies ik toch voor de derde interpretatie. Zeker als je het fotowerk van Marion wat vaker gezien hebt. Niets is bij haar voorspelbaar en dat maakt het vaak zo verrassend.

Ik laat Marion zelf evenaar het woord:

Iedereen die foto’s maakt, weet dat licht een hele bepalende factor is. Fotografie is immers letterlijk ‘schrijven met licht’. Met licht kun je bepaalde onderdelen accentueren of je kunt een spannend beeld ‘schetsen’ met schaduwen. Wat ook echt fascinerend is, is hoe gebroken licht een kleurenspel tevoorschijn kan toveren. 

Een prisma splitst wit licht op in kleuren,  bijvoorbeeld zoals zonlicht door regendruppels schijnt en zo een regenboog vormt. Dat gebeurt ook met een geslepen spiegel. Ik heb zo’n spiegel in mijn achterkamer hangen en als de zon precies onder een bepaalde hoek op een van de geslepen randen schijnt,  stuurt de spiegel een mini regenboog de kamer in. De intense kleuren verplaatsen zich razendsnel en ze zijn ook maar kort zichtbaar. Ik vind ze het mooist op een donkere achtergrond. En zo achtervolgde ik op een zonnige middag de kleuren die door mijn kamer gingen tot ze héél even terecht kwamen op de zijkant van een donkerhouten tafeltje in de voorkamer.  

Op de zonnige dagen daarna, toverden de zon en spiegel in de namiddag nog vaker kleuren tevoorschijn maar ze kwamen niet meer op die plek terecht dus het was echt een toevalstreffer. Gotcha! 

Het verhaal van Marion onderschrijft nogmaals wat ik al eerder vermoed had. Wij kunnen trouwens ook van haat foto genieten zonder het begeleidend verhaaltje van haar.

Bedankt Marion voor je fraaie foto.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl