Beste fotovrienden,

Deze week laat ik jullie weer eens een foto van mezelf te zien: een interieur opname van een oud landhuis. Het is het museum Oud-Amelisweerd in de provincie Utrecht.

(www.wikipedia.nl)

Vanaf 31 augustus 2012 werd het landhuis beheerd door de Stichting Museum Oud Amelisweerd (MOA). In het voorjaar van 2014 volgde de openstelling van de historische buitenplaats van het gelijknamige landgoed voor het publiek. Het ensemble van landhuis, koetshuis en tuin behoort tot de top-100 van de rijksmonumenten in Nederland. Het landhuis is omringd door een parklandschap dat is aangelegd in de geest van de Verlichting.

Landhuis Oud-Amelisweerd is een buitenplaats en ridderhofstad bij Bunnik in de Nederlandse provincie Utrecht. Het vormt samen met het koetshuis en de tuin het complex Historische Buitenplaats Oud-Amelisweerd. Samen met Nieuw-Amelisweerd vormt het de landgoederen Amelisweerd.

Het museum toonde drie collecties in samenhang: de breedste en grootste collectie werken van Armando, de historische buitenplaats Oud Amelisweerd en unieke Chinese en andere historische behangsels.

Eenmaal binnen werd ik onmiddellijk gegrepen door het fraaie invallend licht in dit landhuis. Vanuit de voorste kamer had je een prima doorkijk naar achteren. Opvallend was het behang met een Chinees motief. Ik heb deze foto wat verfraaid maar ook met behulp van AI wat toegevoegd. Bij thuiskomst zag ik dat de deur er niet helemaal op stond, maar na wat kunst-en-vliegwerk is het een hele deur geworden.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze week presenteren wij jullie een foto van clublid Ad Hoogesteger. De foto is gemaakt in Zeeland, de geboortestreek van Ad. Om precies te zijn: Vlissingen. Ik laat Ad eerst zelf even uitleggen hoe zijn foto tot stand is gekomen en daarna geven we nog enkele tips, waarmee je aan de slag kunt gaan.

Ad:

Met enige regelmaat ga ik terug naar m’n roots aan de Zeeuwse kust en dan neem ik bijna altijd m’n camera mee en loop ik even over het strand. Deze keer was dat ook zo en ik had bedacht dat ik zou gaan tegen zonsondergang en bij een half bewolkte lucht. Zo gezegd zo gedaan, ik was op tijd aan de kust en ging eerst een hapje eten in een restaurant met uitzicht op het strand en zee. Tijdens het eten zag ik veel bewolking en weinig zon, dat was niet zo gunstig. Na het eten van een lekkere maaltijd met vis liep ik het strand op waar een dikke wolkenlucht boven hing, dat wordt niks dacht ik maar net toen ik besloten had om dan maar naar Dongen terug te gaan trok de wolkenlucht open en kon de zon zijn stralen er doorheen prikken. Hierdoor kwam ik in een “bijzonder schilderij” te staan met dit resultaat.

Het is een sfeervolle foto met een prachtig kleurenpalet. De horizon ligt op de juiste plaats in de foto en het strand op de foto “trekt” je als het ware de zee in. De zonnestralen zien er geweldig uit. De “rommel” in de voorgrond mag zeker niet ontbreken; het schept de nodige diepte in zijn foto. Het is maar goed Ad, dat je nog even gewacht hebt!

Nu nog wat tips: (www.zoom.nl)

1. Wees op tijd:

Een uur voor de zonsondergang is het licht heel mooi zacht. Prachtig licht om mooie natuurfoto’s te maken. Vervolgens kan je tijdens de zonsondergang mooie landschapsfoto’s maken. Vlak na de zonsondergang is tevens ook fotogeniek. De zon is weg maar de kleuren blijven nog wel mooi. Het is ook handig om te weten voordat je naar de plek gaat waar de zon onder gaat.

2. Instellingen:

Wanneer je bij het fotograferen van de zonsondergang in de automatische stand fotografeert, kan dit problemen opleveren. De foto wordt vaak overbelicht, omdat de camera alles goed belicht wilt hebben. Er is steeds minder licht dus de camera wil voor een goed belichtte foto meer licht binnen laten. Resultaat: een overbelichte foto. Een oplossing hiervoor is door simpelweg te gaan onderbelichten. Dit kan met je camera via de +/- teken. Zo regel je de belichtingscompensatie.

Je wilt de foto natuurlijk zo scherp mogelijk maken. Hiervoor gebruik je al gauw een diafragma getal van F8 of hoger. Zo komt er meer scherpte diepte in de foto. Is het donker en krijg je wazige foto’s? Fotografeer dan vanaf statief. Door de lange sluitertijd krijg je bewegingsonscherpte. Kies altijd voor een zo laag mogelijke ISO waarde. Hoe hoger de ISO waarde, hoe meer ruis in de foto. En dat wil je natuurlijk niet.

3. Wees niet bang voor wolken: Natuurlijk kan een dik pak wolken de zon volledig verbergen, maar een lichte sluierbewolking kan juist heel fijn zijn. Niet alleen geven de wolken wat extra pit en karakter aan je lege lucht, de kleuren die tijdens zonsondergang ontstaan komen er ook nog eens veel mooier op uit!

4. Gebruik een lange sluitertijd: De meeste zonsondergangen worden gefotografeerd bij water. Bij een meer of bij een zee heb je vaak een wijds uitzicht waardoor je de zon daadwerkelijk achter de horizon ziet verdwijnen. Door een lange sluitertijd te gebruiken verzacht je het uiterlijk van het water, waardoor het mooi aansluit bij de zachte tinten in de lucht.

5. Compositie: De zon speelt natuurlijk een belangrijke rol in de foto maar dit hoeft niet te betekenen dat hij ook in het midden moet staan. Speel met de standpunten en compositie. Voor variatie in je beeld. Zet hem ook eens rechts of links in je foto.

6. Kies een onderwerp voor op de voorgrond: Een onderwerp op de voorgrond kan heel nuttig zijn. Bij groothoeksituaties kan de dieptewerking namelijk snel verloren gaan en een onderwerp op de voorgrond voorkomt dit. Je kan bij dit soort tegenlicht situaties bovendien erg goed werken met silhouetten, waardoor lelijke details niet eens te zien zijn.

7. Ga niet te vroeg naar huis: Het is een veelgemaakte fout om te stoppen met fotograferen, zodra de zon achter de horizon is verdwenen. De kleuren worden vanaf dat moment vaak namelijk nog intenser. Soms kan je zelfs een uur na zonsondergang nog een prachtige roze gloed waarnemen. De donkere blauwe luchten boven in beeld contrasteren daar dan erg goed bij.

Ad, bedankt voor je mooie inzending. Je mag wat mij betreft vaker naar Zeeland gaan om te fotograferen.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze week laten we een zwart-wit foto van Corry van der Rijken-Boons zien. Zij heeft die opname gemaakt in het museum Fenix in Rotterdam. Dit is een vrij “jong museum” en nog niet zo bekend onder de mensen. Laat ik eerst iets over dit museum vertellen en daarna de foto van Corry bespreken.

Vrijdag 16 mei 2025 opent Fenix, het nieuwe kunstmuseum over migratie. Gevestigd in de San Franciscoloods (1923), ooit de grootste op- en overslagloods ter wereld, die staat op dé kades van vertrek en aankomst in de stad Rotterdam. Kades waar voor miljoenen mensen een nieuw leven begon. Op weg naar de Verenigde Staten of Canada of aangekomen vanuit China, Kaapverdië en Griekenland. 

Fenix geeft ruimte aan meer dan honderd kunstenaars, afkomstig uit alle continenten, die laten zien dat migratie tijdloos en universeel is. Onder hen zijn Rineke Dijkstra, Shilpa Gupta en Yinka Shonibare te zien maar ook een nieuw portret van Erasmus door Hans Holbein. Naast de internationale kunstcollectie is straks Het Kofferdoolhof en de documentaire fototentoonstelling The Family of Migrants te zien. Het grootste kunstwerk en de blikvanger van Fenix is de Tornado. In het hart van het gebouw voegde architect Ma Yansong de Tornado toe.Hij kreeg de opdracht als eerste Chinese architect een ontwerp te maken voor een museum in Europa.Hij ontwierp een futuristische toevoeging aan de ruim honderd jaar oude loods: de Tornado. Een kunstwerk en uitkijkpunt in één. Twee trappen voeren met een zelf te kiezen route bezoekers naar een panoramadek boven het dak. Door de ronde vormen lijkt de Tornado in beweging te staan. Daarmee weerspiegelt het ontwerp de reuring en geschiedenis van de kades. Daar waar het leven van miljoenen mannen, vrouwen en kinderen een wending nam.

In de Tweede Wereldoorlog blazen Duitse troepen de kades op. De loods wordt zwaar getroffen. In 1948 verwoest een brand een deel van het gebouw. Net als de mythische feniks, verrijst de loods uit de as. Het gebouw wordt herbouwd, maar als twee afzonderlijke gebouwen. Deze krijgen de toepasselijke namen Fenixloods I en Fenixloods II.(www.fenix.nl)

Nu gaan we terug naar de foto van Corry.

Deze foto is dus gemaakt in het migratiemuseum Fenix in Rotterdam, maar wellicht zult U nu denken “Wat heeft deze foto nu met migratie te maken?”. Het is een zwart-wit foto en we zien op de foto GEEN mensen staan. Alleen een donkere ruimte met een raam waar licht door valt en een ladder met een schaduw op de muur. Voor Corry (en ook voor mij) allemaal symbolen die indirect te maken hebben met migratie. De keuze voor zwart-wit heeft uiteraard te maken met de donkere periode waarin migranten zich bevonden (en nog steeds bevinden). Het is een periode waarover zij niet graag willen praten; ze willen het zo snel mogelijk vergeten. Het feit dat er geen mensen op staan zou kunnen inhouden dat het op ALLE mensen betrekking kan hebben; overal op de wereld waren en zijn mensen (meestal uit nood) in beweging. En dan die ladder in een hoekje van een zaaltje. Het zou een kelder, een loods of iets dergelijks kunnen zijn met uitzicht door een raam: vrijheid? De ladder symboliseert mogelijk een vlucht; het leidde naar een klein luikje dat we niet zien. Is het een vluchtweg?

Hoeveel migranten zouden graag ontsnapt zijn tijdens de grote reis die zij maakten? En ook nog op de dag van vandaag!

Een prachtige foto Corry, met heel veel symboliek. Laat de foto van jou voor iedereen een uitnodiging zijn om een bezoekje te brengen aan het museum Fenix in Rotterdam.

Bedankt voor je inzending.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Wim gefeliciteerd

Beste fotovrienden,

Deze week verrassen we jullie weer eens met een natuurfoto, welke gemaakt is door Henk Geboers. Hij schroomt niet om op een koude, mistige ochtend er toch op uit te trekken om sfeervolle foto’s te maken.

Als we naar zijn foto kijken, mogen we toch wel stellen dat hij daarin prima geslaagd is! Knap gedaan Henk.

Wat zegt hij er zelf van:

“Op een winterochtend stond deze treurwilg in de mist nabij een vijver. Een waterig zonnetje probeerde de mist te verdrijven. Ik vond dit moment een foto waard en ik probeerde uit verschillende standpunten een mooie afbeelding te maken.  De foto die u nu ziet, gaf mij het gevoel dat ik naar een dromerige en  mystieke wereld keek. Een mooie boom op een mistige winterochtend wachtend op de warmte van de zon.

We geven jullie hierbij een aantal goede tips voor het fotograferen van mist (www.fotografieploeg.nl)

1. Voorbereiding:

Bedenk van te voren waar je wilt gaan fotograferen. Op open plekken blijft de mist langer hangen omdat de temperatuur daar meestal lager is. Heb je ’s avonds gezien dat je de volgende ochtend mist kan verwachten, sta dan extra vroeg op. De mist kan heel snel wegtrekken, dus zorg dat je er op tijd bent. Mist is over het algemeen plaatselijk en zal je meestal niet gelijk zien als je thuis uit het raam kijkt. Zodra je onderweg bent zie je vaak al snel of het mistig is.

Kleed je warm aan, want in de mist kan het koud zijn.

2. Gebruik een statief: Fotografeer vanaf een statief omdat er meestal niet veel licht aanwezig is. Door het gebruik van een statief kun je de sluitertijd verlengen om zo toch een goed belichte foto te krijgen.

3. Objectief/lens:Maak gebruik van een groothoeklens, waar ik persoonlijk het liefst mee werk, of gebruik een zoom- of telelens. Hiermee kun je wat verder inzoomen op details maar ook de mist in de verte benadrukken. Neem eventueel een macrolens mee voor het fotograferen van de mistdruppeltjes als de mist opgetrokken is.

4. Afstandsbediening/timer: Om beweging te voorkomen is het verstandig om een draadloze afstandsbediening te gebruiken, wanneer je vanaf het statief fotografeert. Je kunt natuurlijk ook de timer instellen op je camera wanneer je geen afstandsbediening hebt. Let er daarnaast op dat je de stabilisatie uitzet en maak de schouderband/-riem goed vast aan je statief.

5. Sluitertijd: Doordat je op statief fotografeert kun je de sluitertijd langzamer instellen om toch een goed belichte foto te krijgen. Mist beweegt langzaam door het beeld en vervaagt bij een te lange sluitertijd. Hoe korter je de sluitertijd instelt des te natuurlijker de mist wordt vastgelegd, maar een matig lange sluitertijd van twee of drie seconden biedt alweer een heel ander resultaat.

Binnenkort begint de herfst en dan komt het fenomeen “minst” vrij frequent voor. Wellicht trek je er nu wat meer voorbereid erop uit. Veel succes ermee en Henk, bedankt voor je sfeervolle mistfoto.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze week laten we jullie een ‘lekkere’ foto zien en wel van Gerard Boersen. Hij is pas lid van onze vereniging en laat al wekelijks iets van zijn werk zien en dat vinden we een goed idee. Zo goed eigenlijk, dat ik een van zijn foto’s voor deze rubriek heb uitgekozen.
Het is een stilleven met Engelse drop en waar of niet: het is een kleurrijk gezicht. Een grote variatie aan snoepjes in een glazen schaaltje.
We laten Gerard eerst zelf aan het woord:

‘De foto is gemaakt om details van voedsel of iets aanverwant in beeld te brengen, de reeks foto’s bestaat uit opnames met Engelse drop, chips, nootjes, een wafel met poedersuiker enz.

De camera die ik gebruik is een Nikon D3500 met een AF-S Nikkor 18-105 mm 1:3,5-5,6 lens, het is ook mijn eerste digitale camera waar ik mee werk.
De opname is bij daglicht op statief gemaakt met een zwarte achtergrond om het glas beter tot zijn recht te laten komen.
De Engelse drop was na afloop van de opnames verdwenen.’

De laatste zin verrast mij eigenlijk niet hoor. Ik zou gaandeweg het fotograferen ook wel zo’n heerlijk Engels dropje in mijn mond stoppen. Misschien een idee voor een sequentie? Dat is een reeks individuele foto’s die een verhaal; vertellen of een proces, actie of situatie van begin (een vol schaaltje Engelse drop) tot einde (leeg schaaltje) weergeven.

De foto zou eigenlijk wel wat scherper mogen zijn. Het gebruik van een statief is hier essentieel en bij een hoog diafragma (F16) zijn de resultaten aanzienlijk beter. Het glas komt mijns inziens best goed tot uiting.

Het is een onderwerp waar je nogal mee kunt experimenteren en een leuke bijkomstigheid is, dat je na afloop nog van het drop kunt gaan genieten. Bedankt Gerard voor het beschikbaar stellen vakje foto. We kijken al uit naar je volgende foto’s/

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

In de rubriek Foto van de week tonen we jullie wederom een zeer kleurrijke foto. maar deze keer van onze voorzitter Cor Bels. Het is een “vakantiefoto”, maar dan bedoel ik dat die foto tijdens zijn vakantie is genomen. Het is meer dan een warme herinnering aan deze vakantie.

We laten Cor zelf eerst even aan het woord:

Hierbij stuur ik je de gevraagde foto van de vrouw in de scootmobiel voor het vakwerkhuis.
De foto is genomen tijdens de vakantie in Denemarken en wel in de stad Svenborg.
Wij hebben daar de Oostzeeroute gefietst ca. 1300 km.
In Denemarken zie je nog veel van dit soort huizen, alleen niet met vlakken die gekleurd zijn opgevuld.
Bij het nemen van de foto heb ik bewust gewacht tot er iemand voorbij kwam, in dit geval de vrouw in de scootmobiel en maakt het beeld nog iets meer interessanter.
Zoals je ook kunt zien loopt alles niet even recht aan het huis, e.e.a. heb ik Photoshop recht kunnen zetten, maar zo zegt het wel iets over vroeger zoals er toen gebouwd werd.

Het te verwachten commentaar op de club ging natuurlijk over de horizontale lijnen die niet recht stonden.

Bij het zien van zo’n tafereel, denk je meteen: hier moet ik een foto van maken. Het beeld is prima, maar ik moet alleen nog geduld hebben om de foto interessanter te maken. Wie of wat komt voorbij en op welk moment druk ik af?! Wanneer er lijnen in de foto te zien zijn, hoop je dat ze dan ook recht lopen: hetzij verticaal, hetzij horizontaal. Binnen Photoshop kun je dit aardig voor elkaar krijgen. Ik heb begrepen dat de verticale lijnen gelukt zijn, maar de andere lijnen helaas (nog) niet. Ik zou het echter alsnog even gaan proberen Cor. Het lijkt me de moeite waard.

Bedankt voor je foto.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Vorige week hebben we jullie verrast met een bijzonder straatportret van Win Schrier en die week gaan we ter afwisseling weer eens de natuur in met een foto van Jules Bloemsaat met als titel “Kolibrievlinder op een Perzische slaapboom”.

Jules zelf:

Ik ben niet zo’n natuurfotograaf, maar tijdens mijn vakantie wil ik me er wel eens aan bezondigen.

Deze kolibrievlinders vlogen op de camping in Frankrijk rond een paar bomen.

Ik heb toen mijn fototoestel met een telelens gepakt en heb geprobeerd ze  fotograferen.

Deze vond ik zelf het beste gelukt.

Het is een kleurrijke foto geworden met prachtige kleuren in de bloemen tegen een strak blauwe achtergrond. De foto is mijns inziens ook prima opgebouwd met voldoende ruimte voort de vlinder. Je kunt zo’n foto uiteraard nauwelijks regisseren en ben je achteraf blij dat het gelukt is.

De kolibrievlinder is een vlinder uit de familie van de pijlstaarten. ze is te herkennen aarde grijze tot bruine voorvleugels met twee van elkaar afgelegen donkerbruine, dunne en enigszins grillige strepen aan de bovenzijde. De achtervleugels hebben een oranje kleur aan de bovenzijde. De vlinder wordt beschouwd als een algemeen voorkomende en talrijke soort die niet wordt bedreigd.

Het zien van een kolibrievlinder in Nederland betekent meestal dat het een warme zomer is, omdat dit een trekvlinder is uit Zuid-Europa. Er is geen diepere symbolische betekenis verbonden aan het zien ervan in Nederland; het is een natuurverschijnsel dat aangeeft dat de omstandigheden gunstig zijn voor deze soort om hier te komen en zich te voeden met nectar uit bloemen zoals de vlinderstruik en lavendel.

Nou Jules, ik vind dat je met deze foto een mooie switch hebt gemaakt. Bedankt voor je inzending.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze week presenteren wij in onze bekende rubriek “Foto van de Week” een foto van Wim Schrier. Op het eerste gezicht denk je aan een gewone foto ergens in een stad gemaakt, maar niets is minder waar.

Er is namelijk met die foto behoorlijk “gesjoemeld’; er is duidelijk iets mee gebeurd. Trouwe lezers van deze rubriek herkennen deze foto wellicht aan de toegepaste techniek, die we al eerder van een clublid hebben mogen zien.

Het is een straatportret in Luik:

Deze foto is genomen tijdens een foto tripje naar de bijzondere stad Luik. De stad was in het steenkool en metaal tijdperk een rijke stad. Inmiddels is de stad, in mijn optiek, een beetje verwaarloosd. Er staan veel mooie gebouwen met prachtige architectuur, maar vergelijk je Luik b.v. met Brugge of Gent valt het achterstallig onderhoud duidelijk op. De stad is behoorlijk grijs geworden, zelfs het redelijk nieuwe treinstation Luik-Guillemins van de bekende architect Santiago Calatrava heeft een schoonmaakbeurt nodig.

Voor mij was het een uitdaging om in mijn foto dit grijs gevoel te tonen. Ik heb gekozen om het “Adamski” (Josh Adamski) effect:

In vogelvlucht: de basis van het Adamski effect is dat je je onderwerp losmaakt van de achtergrond. Die achtergrond ga je vervagen met ‘motion blur’ en daarna zet je je onderwerp terug. Eventueel kun je de achtergrond in meerdere richtingen laten bewegen en delen van de achtergrond terughalen.

Maar omdat het motion-blur effect in een richting werkt heb ik bij de verticale lijnen een verticale blur, en voor de horizontale lijnen dit effect 90° gedraaid. Het door de motion-blur verkregen effect draagt bij tot de, voor mij, gewenste beeldvorming van Luik. Deze techniek is oa. binnen Photoshop uit te voeren.

Is Luik helemaal grijs? Nee hoor, Luik is een best mondaine stad met mooie winkels en als ik door mijn foto’s loop zijn er genoeg schitterende plekken te vinden die de moeite waard zijn om te bezoeken!

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze keer zien we in onze vaste rubriek Foto van de Week een “alledaagse” foto. Het is een foto die iedereen vast meteen herkent. De een kijkt er wekelijks naar uit en de ander verafschuwt de papier-verslindende reclamefolders. Je ziet dan ook regelmatig op brieven-bussen stickers geplakt in de hoop geen folders te krijgen en dat werkt!

Gelukkig voor Koos zaten op deze brievenbussen geen JA/NEE stickers, anders had jij deze bijzondere foto niet kunnen maken.

Het gegeven is heel simpel: een tweetal brievenbussen van bewoners op nummer 16 F en op 16 D, waarvan de laatste gevuld is met een pakketje reclamefolders gehuld in plastic. Gelukkig steekt er nog een gedeelte van dat paketje uit en herkennen we het meteen. We zien het namelijk heel vaak, maar we lopen er gewoon aan voorbij. Behalve Koos dan!

Hij werd als het ware uitgenodigd om dit tafereel met zijn fotocamera vast te leggen. Misschien heeft hij er iets aan veranderd of iets verbeterd, dat weten we niet en dat is ook niet zo belangrijk.

Er valt mooi licht op en de stofweergave is prima. We zien duidelijk dat het gaat om een plastic hoesje. Het is heel herkenbaar. Het heeft een fijne structuur. Je zou iets kunnen zeggen van de compositie: moest de bovenste brievenbus er ook helemaal op of niet. We weten in ieder geval dat het een brievenbus is.

Dus beste fotoliefhebbers, je hoeft dus niet naar een ver land om opvallende foto’s te maken. Een wellicht is één ding zeker: zoiets vind je alleen ons eigen land!

Bedankt Koos en we zijn benieuwd waarmee je ons de volgende keer verrast.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Een paar weken geleden lieten we jullie een tulpenveld van Cor Bels zien. Deze keer houden we het wat soberder, één klein lief bloemetje en wel een madeliefje van Ad Hoogesteger.

Het is lente, dus natuurlijk de tijd om bloemen te gaan fotograferen. Dat kan groots zijn (denk aan de vele bloembollenvelden in ons land) of heel klein en dichtbij huis: een plantje in je achtertuin. Dat was wat Ad hier gedaan heeft.

We laten hemzelf even aan het woord:

“Ik liep op een voorjaarsochtend m’n achtertuin in en zag een groepje madeliefjes staan met daartussen één bloempje dat rood kleurde. Ik dacht: die uitzondering wil ik vastleggen en alleen die. Ik heb mijn camera gepakt en er een marco-objectief opgezet en gekozen voor een grote lensopening. Ik wilde een creatieve foto hebben en daarvoor spoot ik de voorzijde van de lens nat met een plantenspuit toen heb ik een standpunt gezocht waarbij de lichtval van het zonlicht zodanig was dat ik het “druppeleffect” terug zag in de lens. Dit is het creatieve resultaat dat uit de camera kwam.”

Het resultaat Ad is toch wel mooi. We zien een heel fraai kleurenpalet met een prima groenkleurige achtergrond. De zachte tinten creëren een fijne sfeer in je foto. De cirkels in de achtergrond versterken het geheel. De gele kern met stamper en meeldraden komen goed tot uiting. Goed gevonden hoor, het ziet er prima uit. Ik hoop alleen dat je de waterdruppels NIET op je lens hebt gespoten, maar op een filter.

Wij willen jullie wat tips meegeven van Wendy de Waal van www.natuurfotografie.nl

1. Gebruik een macrolens

Je kunt natuurlijk met iedere lens een bloemenfoto maken, maar een macrolens is hiervoor zeer geschikt. Ten eerste omdat macrolenzen een groot diafragma hebben (zie tip 3). Ten tweede kun je met een macrolens kleinere bloemetjes of details goed vastleggen. Alle aandacht gaat dan uit naar je onderwerp. Een 50 mm lens met tussenringen is een goed alternatief als je geen macrolens hebt.

2. Gebruik een telelens

Ook met een telelens kun je bloemen mooi vastleggen. Je kunt een bloem mooi isoleren én je kunt een beetje “vals spelen”. Als je met een zoomlens een foto maakt, wordt alles in je beeld optisch in elkaar gedrukt. Hierdoor lijkt het alsof er veel meer bloemen zijn en alsof ze dichter op elkaar staan. Dit kan een handig trucje zijn om één grote bloemenzee te laten zien.

3. Gebruik een groot diafragma

Niet alle bloemen staan op een mooie plek. Ze staan vaak tussen het gras of tussen andere bloemen in. Door een groot diafragma (een laag f-getal) in te stellen, wordt je scherptediepte kleiner en wordt de achtergrond waziger. Hierdoor krijg je de bloem scherp en de voor- en achtergrond onscherp. De foto wordt zo rustiger en de bloem trekt dan meer de aandacht. Ik gebruik meestal een diafragma tussen de 2.8 en 5.6.

4. Denk aan het perspectief

Ga eens door je knieën bij het fotograferen van bloemen. Probeer je onderwerp vanaf dezelfde hoogte, of zelfs lager te fotograferen. Zeg maar op “ooghoogte” van de bloem. Als je richting de grond fotografeert (dus gewoon als je staat naar beneden), dan zul je zien dat de grond heel rommelig is. Dat leidt enorm af en het is dan moeilijk om te zien wat het onderwerp van de foto is. Door een ander standpunt in te nemen, komt de bloem veel meer vrij van de achtergrond. Hierdoor wordt het beeld rustiger. Mijn camera ligt vaak op de grond bij het fotograferen van bloemen (en ikzelf ook!).

5. Let op de achtergrond

In eerste instantie is je aandacht getrokken door een mooie bloem die je op de foto wilt zetten. Maar kijk, voor je de foto maakt, eens naar wat er in de achtergrond staat. Een grasspriet of boom bijvoorbeeld kan je hele foto verpesten. Het kan al veel schelen om een klein beetje naar links of rechts te bewegen met je camera om storende elementen uit beeld te laten. Of om je bloem precies voor een lichtere of juist donkerdere achtergrond te krijgen.

6. Regendruppels doen het altijd goed

Regen-of dauwdruppels geven vaak net dat beetje extra aan je bloemenfoto. Vooral met tegenlicht zijn waterdruppels erg mooi. Je kunt er mooie reflecties in fotograferen en ze kunnen in de achtergrond zorgen voor mooie bokeh bollen. Dus ga er eens op uit na een regenbui of lekker vroeg in de ochtend. Of maak zelf regendruppels met een plantenspuit!

7. Breek de regels en lap de tips aan je laars

Regels zijn er om gebroken te worden! Bovenstaande tips zijn wat algemene handvatten om je op weg te helpen. Maar niet iedere tip is bruikbaar in elke situatie.Stel je maar eens een groot veld vol met tulpen voor. Om de grootsheid hiervan weer te geven, heb je juist een groothoeklens nodig in plaats van een macrolens. En waarschijnlijk wil je dan alles van voor tot achter scherp hebben. Dan moet je juist een klein diafragma (hoog f-getal) instellen.

En een madeliefje kun je ook prima van bovenaf fotograferen in plaats van op “ooghoogte”. Dat is mooi als de bloem bijvoorbeeld symmetrisch is, of als de bloemblaadjes een patroon hebben.

Zo zie je maar dat er genoeg uitzonderingen zijn, dus experimenteer er rustig op los!

Dit was de laatste inzending voor de zomervakantie. In september zijn we er weer met hopelijk fraaie foto’s van onze leden.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze week presenteren wij jullie een serie van 5 kleurenfoto’s van Jules Bloemsaat. Doorgaans is Jules een echte zwart-wit fotograaf, maar van tijd tot tijd wil hij wel eens “out of the box” gaan. Zo ook deze keer met een serie in de stijl van Saul Leiter, een zeer bekende kunstenaar, die inmiddels helaas overleden is. (2013)

Leiter was een van de belangrijkste fotografen van de jaren vijftig in de Verenigde Staten en een pionier van kleurenfotografie.

Zijn abstracte vormen en baanbrekende composities geven zijn werk een schilderachtige kwaliteit die het onderscheidt van het werk van andere fotografen uit die periode.

Kenmerkend voor zijn kleurenbeelden zijn het gebruik van primaire kleuren en het gebruik van onscherpte.”

Hij begon in zijn tienerjaren met schilderen en fotograferen, en kreeg al vroeg erkenning voor zijn schilderijen. Nadat hij in 1946 naar New York verhuisde, ging hij fotografie als beroep beoefenen terwijl hij bleef schilderen.

Hoewel Leiter vooral bekend is om zijn fotografie, noemde hij schilderen zijn eerste liefde. Hij bleef zijn hele leven dagelijks schilderen en produceerde duizenden kleurrijke werken op papier, waarvan de meeste abstract waren, met verf op waterbasis.

Saul Leiter verhuisde als prille twintiger naar New York om er carrière te maken als schilder. Vandaag staat Leiter echter te boek als een van de pioniers van de kleurenfotografie. Zijn hele leven combineerde hij beide artistieke interesses, maar een echte doorbraak kwam er pas op latere leeftijd, als fotograaf. Maar misschien dankte Leiter dat succes wel net aan zijn schildersoog. 

Net als zijn eerder genoemde tijdsgenoten trekt Leiter de straat op maar zowel inhoudelijk als stilistisch zijn het vooral de verschillen in hun werk die opvallen. Wie aan Diane Arbus denkt, denkt aan haar portretten. Wie aan William Klein denkt, denkt aan diens tegendraadse zwart-wit beelden. Die dynamiek en focus op mensen die we zien in het werk van zijn tijdsgenoten, vinden we bij Leiter veel minder terug.

Leiters kleurfotografie wordt gekenmerkt door felle kleurelementen, doordachte composities en stilering. Mensen zijn, zeker in zijn werk in kleur, vaak onherkenbaar. Ze zijn voor Leiter puur elementen in een compositie die zorgen voor kleuraccenten en details, zonder dat hun verhaal er echt toe doet. En in tegenstelling tot het, zeker in die tijd, zeer invloedrijke werk van Cartier-Bresson zit er ook geen spanning of dramatiek in zijn beelden, geen spel van blikken of ‘beslissende momenten’. Leiter zoekt momenten van onverwachte schoonheid en legt die simpelweg vast. “Seeing is a neglected enterprise,” zegt hij zelf. De kunst van het kijken wordt al te vaak verwaarloosd. (www.breedbeeld.org)

Aan de serie te zien mogen we toch wel stellen dat Jules erin geslaagd is om een impressie te geven van het werk van Saul Leiter. Hij heeft gekozen voor felle kleurelementen, doordachte composities en stilering.

Jules, bedankt voor je inzending.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze week laten wij jullie een foto zien van Henk Geboers met als titel: Rainy day”. Het komt niet zo vaak voor dat wij foto’s laten zien, welke bij slecht weer gemaakt zijn. Toch kan het een bijzondere uitdaging zijn om deze ervaring mee te maken. Vooral mist en regen creëren vaak een aparte sfeer in een foto.

Bij regenachtig weer heb je in feite twee mogelijkheden: of je gaat zelf met je camera in de regen staan of je doet het als Henk. Je fotografeert dan vanuit een “veilige” ruimte, in dit geval een auto.

We laten Henk zelf even aan het woord:

De foto is gemaakt bij de oversteekplaats van het Cambreur college.

De regen striemde tegen de voorruit van de auto, een waterig gordijn voor de overstekende scholieren. Kleine silhouetten, verwrongen door de druppels, maar hun gekleurde kleding lichten op als juwelen in de grauwe omgeving. Het was een vluchtig moment, gevangen door glas en water, een impressionistisch schilderij van jeugd en regen.

Ik vind dat hij het prima verwoord heeft. De foto roept zeker een bepaalde sfeer op. Een fraai kleurenpalet wat nog versterkt wordt door de regendruppels. Het resultaat mag dan ook zeker gezien worden.

Tot slot geven we nog enkele tips om bij regenachtig weer BUITEN te gaan fotograferen:

1. Bescherm je camera goed door een regenhoes of zonnekap
2. Bereid je goed voor: weet wat je wilt gaan fotograferen
3. Fotografeer reflecties: maak gebruik van plassen!
4. Experimenteer eens met sluitertijd: met een snelle sluitertijd “bevries” je de druppels op je foto en als je voor een langere sluitertijd kiest, is het niet of de regen nog valt. Het creëert een dramatischer effect.
5. Gebruik tegenlicht om regendruppels zelf vast te leggen.
6. Wacht tot de regen voorbij is: regendruppels op voorwerpen, bloemen en met wat geluk zie je een regenboog. (www.kameraexpress)

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

In afwachting van enkele foto’s van clubleden voor deze rubriek gebruik ik toch maar een foto van mezelf. Het zou jammer zijn dat we deze goed lezende rubriek een keer zouden moeten overslaan. Vandaar dus…

Op de foto zien we in feite een heel eenvoudig onderwerp; iets waar we in principe dagelijks kunnen aantreffen. Meestal rijden of wandelen we er gewoon aanvoerbij, maar deze keer werd ik toch wel getriggerd door die fiets tegen de lantaarnpaal. Een onderwerp in de regio gefotografeerd.

De fiets met de lantaarnpaal stonden ietwat op een verhoging, een soort talud met begroeiing. Ik vond de originele opname beslist niet boeiend, maar dankzij het programma Photoshop kun je dit soort beelden creëren.

Ik heb duidelijk gekozen voor deze opbouw: een diagonaal van links onder naar rechtsboven en een redelijke basis.

De gele kleur onder de lantaarn symboliseert het licht van de lantaarn; het is alsof het licht brandt. Er is een lichtbaan ontstaan, welke de foto naar mijn idee alleen maar versterkt.

Ik ben er tevreden mee, temeer dat dit soort bewerkingen in de regel niet mijn ding is. Een keertje “out of the box” gaan hoeft niet altijd verkeerd te zijn.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze week wel een heel bijzondere inzending voor de rubriek Foto van de Week. U bent gewend om een foto van een clublid te zien met een daarbij behorende toelichting.

Voor de verandering nu eens wat anders. Wij willen jullie namelijk iets vertellen over onze eigen ARTOTHEEK.

Wij bestaan inmiddels al ruim 50 jaar en ons huidig ledenbestand is qua grootte bijna 25. Dat is in het verleden wel drie keer zo groot geweest, maar zoals bij vele andere verenigingen wisselt dat aantal sterk. Er zijn binnen onze club helaas geen clubleden meer vanaf de oprichting, maar nog wel iemand die al 50 jaar lid is.

In al die voorbije jaren zijn er heel veel foto’s door leden gepresenteerd en een kleine commissie heeft een selectie gemaakt van de meest interessante foto’s. Deze foto’s in passe-partout worden zorgvuldig bewaard in een opbergkast in de Geubel.

Eigenlijk willen wij als fotoclub dit fotowerk delen met anderen. Wij willen iedereen de gelegenheid geven om originele foto’s van Dongense bodem tijdelijk te kunnen lenen. Dit kan zowel zakelijk (voor kantoren, bedrijven en/of winkels) als particulier voor uw huiskamer.

• Lokale fotografie met karakter:

Onze leden- enthousiaste fotografen uit Dongen en omgeving- maken foto’s rond uiteenlopende thema’s: van

natuur en architectuur tot abstract en portret. Elk werk is uniek

en professioneel ingelijst (30×40 cm)

– Eén keer per jaar een frisse blik:

U kiest één of meerdere foto’s uit onze collectie. Wij wisselen deze jaarlijks, zodat uw werk/leefruimte telkens een nieuwe

uitstraling krijgt. Rustig voor het oog, inspirerend voor familie,

kennissen, medewerkers en klanten.

• Voor slechts €25 per foto per jaar:

Geen grote investering, wél groot effect. Een eenvoudige manier om kunst te integreren in uw woonkamer, kantoor of

winkel, met respect voor uw budget.

• Kies zelf of laat U adviseren:

U kunt zelf een selectie maken uit ons enorm groot aanbod of wij stellen in overleg met U een passende fotowand

samen. Maatwerk is mogelijk!

Een halve eeuw passie voor beeld!

Dat vieren wij graag samen

met iedereen uit onze eigen gemeente.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Ze zeggen vaak “dat goed voorbeeld doet goed volgen” en daar is in dit geval hier ook sprake van. We hebben in het verleden al meerdere keren van deze “bewogen” foto’s gepresenteerd en de trouwe lezers van deze rubriek weten dat het dan om Koos Schenk gaat. Hij was het eerste clublid binnen onze vereniging, die zich met deze techniek bezig ging houden en Koos heeft toentertijd ons fraai werk laten zien. Blijkbaar heeft hij anderen met zijn werk geïnspireerd, want ook Ad Hoogesteger werd er door “besmet”.

We laten Ad zelf even aan het woord:

Deze foto is op een creatieve wijze genomen door de camera tijdens de opname subtiel te bewegen waardoor je het effect verkrijg zoals je hier terugziet. De combinatie van de mooie herfstkleuren in de Duiventoren en deze wijze van fotograferen leverde in de herfst van vorig jaar dit resultaat op. Deze methode noemt men international camera movement ( ICM) De foto is daarna nog een klein beetje bewerkt  op de computer.

Om foto’s middels ICM te willen maken, moet je naast een dosis techniek, een geschikt onderwerp en uiteraard ook wel wat geluk hebben. Het zal niet zo zijn dat elke opname een geslaagd beeld oplevert. Integendeel, van de tientallen geschoten opnames hoop je dat er eentje bij zit waarvan je blij wordt. De andere verdwijnen in de prullenbak.

Om jullie ook enigszins te kunnen “besmetten” volgen hieronder een 5-tal tips (www.beterelandschapsfoto.nl):

TIP 1: EXPERIMENTEER MET BEWEGINGSRICHTING EN SNELHEID

TIP 2: PAS JE SLUITERTIJD AAN VOOR DE GEWENSTE EFFECTEN

TIP 3: ZOEK NAAR INTERESSANTE ONDERWERPEN EN COMPOSITIES

TIP 4: COMBINEER ICM MET ANDERE TECHNIEKEN

TIP 5: EXPERIMENTEER MET NABEWERKING

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Na het “monster van Wim Schrier” van vorige week, laten we jullie deze keer een aangenamer beeld zien. Een foto welke je nagenoeg elke dag ergens in een stad tegen kunt komen. Maar…je moet er dan wel op uittrekken om het te kunnen zien.

Jules is zo’n clublid, die daar graag gebruik van maakt. Zijn foto’s worden doorgaans in deze omgeving geschoten, maar je moet er wel “oog” voor hebben. Straatfotografie is toch wel een bijzondere vorm van fotograferen.

Straatfotografie is een fotografiegenre waarbij mensen op publieke plaatsen zoals straten, parken en metrostations gefotografeerd worden zonder dat ze zich daar bewust van zijn. Het is een kunstzinnige vorm van candidcamerafotografie die natuurlijke in plaats van geposeerde foto’s oplevert. (Wikipedia)

In principe mag je op de openbare weg foto’s nemen van mensen. In openbare of publieke ruimtes is het nemen van foto’s toegestaan, tenzij de geportretteerde een redelijk belang heeft zich hier tegen te verzetten.

Zolang zij niet het hoofdonderwerp van je foto vormen. mag je ze in beeld brengen en de foto verspreiden zonder expliciete toestemming. Anders hebben ze in principe “portretrecht”. (Albelli)

We laten Jules even aan het woord:

De dame had ik al vaker gezien. Ze was altijd opvallend gekleed.

Eerder foto’s van haar waren het allemaal net niet.

Op een gegeven moment zat ik in de stationshal in Tilburg, Camera voor mij op tafel. 

Komt deze dame op de tafel voor mij uitgebreid haar tassen doorzoeken. 

Tja, even een paar foto’s gemaakt. Deze vond ik zelf het beste.

Jules, bedankt voor deze foto en we hopen er nog veel van jou te zien.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

De clubtentoonstelling zit erop. Vorige week hebben we in het Weekblad een terugblik gehad van correspondente Lia van Gool. Dank daarvoor Lia! Dat betekent, dat we de draad weer gewoon oppakken met de vertrouwde rubriek “Foto van de Week”. Deze week laten wij jullie een foto zien, welke onlangs op onze expositie te zien was: een macro-opname van een insect en wel een “snuitkever” uit de familie Curculionoidea. Deze snuitkevers hebben de naam gekregen door de verlengde snuit. De antennes zijn vaak geknikt. Het zijn planteneters. Ze kunnen schadelijk zijn. De Familie Curculionidae is de belangrijkste familie. (www.mijntuin.nl)

De bekendste snuitkevers uit deze familie zijn de eikelboorder en de hazelnootboorder. Uit betrouwbare bron heb ik begrepen dat het gaat om een kleine eikelboorder.

Deze kevers zijn uiteraard niet erg groot, namelijk tussen de 4-7,5 mm! Het is dus een behoorlijke opgave om zo’n beestje in zijn totaliteit scherp toe krijgen. Dat kan alleen maar als je een bepaalde techniek toepast en dat heeft de fotograaf Wim Schrier dan ook gedaan.

Hij heeft dit “monster” gefotografeerd met zijn macrolens naar voorbeeld van Levon Biss.

“Levon Biss maakte duizenden microscopische foto’s van verschillende onderdelen van de insecten en bouwde met deze beelden de oorspronkelijk insecten digitaal weer op. Daardoor zie je de prachtige kleuren en structuren tot in de kleinste details. (www.nvon.nl)

Om genoeg scherptediepte te verkrijgen moest Wim maar liefst 220 foto’s nemen, die hij in Zerene Stacker (een programma om te dit te kunnen realiseren) weer samenvoegde tot 1 foto.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Zeer gevarieerde tentoonstelling Fotoclub Dongen

Beste fotovrienden,

Deze week laten wij jullie een foto zien van Cor Bels, onze voorzitter. Hij volgt met een aantal andere clubleden een zgn “clubmentoraat”.

In een clubmentoraat worden leden van een club persoonlijk begeleid (coaching) door een daarvoor opgeleide fotografiedocent (de Fotobondsmentor). Zijn niet alle plekken van het mentoraat door clubleden gevuld, kijk dan of via de afdeling ook persoonlijke leden en leden van omringende clubs kunnen deelnemen.

Meestal zijn er vijf sessies over het jaar verspreid. Tijdens de eerste bijeenkomst maken mentor en cursist kennis en bepalen zij aan welk onderwerp of thema de cursist gaat werken en dit gedurende het hele mentoraat vasthoudt. Elke bijeenkomst wordt nieuw werk meegenomen, dat door de mentor van commentaar wordt voorzien. Op deze manier kan de cursist fotografisch verbeteren.
Vaak wordt het mentoraat afgesloten met een eindpresentatie of een expositie. Het zou zo maar kunnen zijn dat deze foto’s op de komende expositie in de Geubel te zien zijn:

Foto-expositie FC Dongen in dorpshuis de Geubel in ’s-Gravenmoer. Zaterdag 15 en zondag 16 maart.

Het onderwerp waar Cor mee bezig is, is architectuur. Nu is dat een heel breed onderwerp, maar Cor heeft zich een beperking opgelegd: abstractie binnen architectuur.

Datgene wat hij met zijn fotocamera vastlegt zijn onderdelen van gebouwen, zowel die van de buitenkant als die van het interieur, waarbij je niet onmiddellijk meer het gebouw herkent, maar kunt genieten van een fraai lijnenspel, een mooie compositie of een aangenaam kleurenpalet. Meestal gaan deze componenten samen. De foto is een abstract beeld in het Chassé theater.

Geniet ervan zou ik zeggen.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Jullie hebben je ongetwijfeld afgevraagd waarom er vorige week geen foto van de week was. Het antwoord is eigenlijk heel simpel: ik had geen passende foto voor de rubriek Foto van de Week.

Maar ……deze week zijn we er weer. Een foto van een clublid, waarvan we al vaker fotowerk van gezien hebben. Ik mag wel zeggen “opvallende foto’s”, gezien haar creativiteit en vindingrijkheid.

Bij deze foto is dat overigens niet het geval, hoewel er wel wat aan de foto gedaan is. Ik laat de maakster zelf even aan het woord:

Samen met mijn schoondochter bezocht ik museum De Pont in Tilburg. 

Het museum voor hedendaagse kunst opende in 1992 de deuren van een verbouwde wolspinnerij en is sindsdien uitgegroeid tot een van de mooiste kunstinstituten in Nederland.

Soms ga ik erheen voor de kunst, soms voor een specifieke tentoonstelling maar ook wel voor het gebouw zelf. 

Lang niet alle werken die ik er zie vind ik mooi en soms begrijp ik ook de betekenis of bedoeling er niet van maar dat stoort me geenszins. 

Zo is het ook met het werk van Berlinde de Bruyckere in deze foto, ik had de beschrijving ervan gelezen maar dat bracht me niet veel verder. 

Zoals wel vaker, gaat mijn eigen fantasie er dan mee op de loop. Ik vroeg mijn schoondochter tussen de vitrines te gaan staan en naar een van de beelden te kijken.  

Ik verbeeldde haar op de foto als een mooie jonge vrouw, dwalend tussen etalages op zoek naar de allernieuwste mode, de ‘new look’ van het seizoen. 

Je kunt dat heel vergezocht vinden (wie dráágt er nou zoiets??) maar soms zie ik op de befaamde rode lopers van de showbusiness of de catwalks echt extreme creaties voorbij komen. Je vraagt je dan af of opvallen belangrijker is dan goede smaak of comfort en waarom iemand voor een jurk net zoveel wil neertellen als wij gemiddeld per jaar voor onze hypotheek. 

Je moet ook snel van outfit wisselen: new arrivals, new look, shop the look, nieuw binnen…. we gooien in Nederland per jaar 250 miljoen kilo aan kleding weg, gemiddeld (!) wordt een kledingstuk maar 7 keer gedragen.  

Gelukkig zijn de (online) tweedehands kledingwinkels al lang niet meer voor mensen met een kleine beurs en mogen ze zich in toenemende populariteit verheugen.   

Ook mijn schoondochter koopt uit overtuiging nagenoeg al haar kleding tweedehands,  de elegante outfit die ze op de foto draagt is er een voorbeeld van. 

De vitrines die je hier ziet, zul je op deze manier overigens niet vinden in het museum want ik heb de artistieke vrijheid genomen om ze voor de foto aan te passen. 

Er zullen vast wel mensen zijn, die zeggen dat het fotograferen in een museum in feite een registratie is van het werk van een of andere kunstenaar, maar het gaat erom op welke manier je hierbij je eigen inbreng hebt. In bovenstaande foto is er zeker wel sprake van een persoonlijk tintje: de persoon tussen de vitrines en het moment van afdrukken, de compositie mbt de plaats van de vitrines.

Ik hoop dat jullie door dit verhaal en de foto van Marion geïnspireerd raken om ook naar museum De Pont in Tilburg te gaan.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze keer laat ik weer eens een foto van mezelf zien. Het was min of meer noodzakelijk, want ik had helaas geen foto’s meer van clubleden. Ik moet naarstig op zoek naar nieuw fotomateriaal.

Het zijn deze keer twee foto’s, maar hebben zeker iets met elkaar te maken: de ene foto is een deelvergroting van de andere foto. Tijdens een clubavond werd door een clublid het idee geopperd om een fragment uit de bestaande foto te nemen. Het gaat dan namelijk niet zozeer om een stuk herkenbaarheid, maar eerder om een vlakvulling.

De foto is gemaakt in de entree van het Kunstmuseum in Den Haag.

Het Kunstmuseum Den Haag is een museum voor moderne kunst en kunstnijverheid in Den Haag. Het werd in 1866 opgericht als Museum voor Moderne Kunst. Later werd tot 1998 de naam Haags Gemeentemuseum gebruikt, en vervolgens tot 2019 Gemeentemuseum Den Haag.

De instelling is vooral bekend vanwege de verzameling werken van schilders van de Haagse School, Piet Mondriaan, Pablo Picasso, Theo van Doesburg, Claude Monet en Charley Toorop. (Wikipedia)

Ik heb eerst een foto gemaakt van een trap. Ik werd “getriggerd” door enerzijds het lijnenspel van de trap en anderzijds door de kleurstelling. Het grote zwarte obstakel tegen de gele wand was eigenlijk wel een doorn in het oog bij mij, maar om deze in de nabewerking te laten verdwijnen, zou wel een behoorlijke klus zijn geweest.

Op advies van een clublid heb ik een deelvergroting gemaakt, waarbij “mijn storend element” als sneeuw voor de zon verdween. Zag je in de grote foto nog wel wat diepte, in de tweede foto is deze totaal verdwenen. De foto is wel wat vlakker geworden, maar het lijnenspel met verticale lijnenen een diagonaal vond ik toch ook wel boeiend.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze week laten wij jullie in die rubriek een natuurfoto zien van Rita van den Bout. Zij is nog niet zo lang lid van Fotoclub Dongen en heeft het prima naar haar zin.

De meeste clubleden willen graag meerdere onderwerpen fotograferen en zich zeker niet beperken tot slechts één thema. Soms is het we eens goed om je een tijdje bezig te houden met bijvoorbeeld portret of stilleven of iets dergelijks.

Rita heeft zich vorig kalenderjaar opgegeven om deel te nemen aan een mentoraat. Dan ga je onder begeleiding van een bondsmentor werken aan een door jouzelf gekozen onderwerp. Bij Rita was dat “verstilling”.

Volgens van Dale betekent dit:

Verstillen betekent letterlijk stiller worden. In spirituele zin is verstillen een reactie op de omgeving, waarbij je je afsluit voor nieuwe impulsen. Vervolgens ga je in een intern verwerkingsproces aan de slag met de indrukken die je hebt en wat die met je doen.

Binnen de wereld van de fotografie ga je dan op zoek naar elementen die “verstilling” suggereren. Je zult dan naast een geschikt onderwerp ook bepaalde technieken moeten toepassen om het beeld te versterken.

Minimalisme, dus het weglaten van onbelangrijke elementen, is vaak de eerste stap: “Less is more” wordt wel eens gezegd. Daarnaast is het suggereren van vertraging ook een aspect van verstilling: denk hierbij aan lange sluitertijden, waarbij water en wolken als het ware stil komen te staan.

We laten Rita zelf even aan het woord:

“Deze foto heb ik op 03-11-2024 om 15.32 uur gemaakt bij een visvijver in Alphen.Het was een zeer mistige dag.

In het kader van het mentoraat van onze fotoclub, heb ik als onderwerp verstilling gekozen. Verstilling kan je op meerdere manieren uitleggen. Spiritueel en letterlijk ‘het stiller worden’. Het valt op dat meerdere mensen een vorm van rust, verstilling zoeken in deze tijd van oorlogen, steeds meer werkdruk/lawaai in de directe omgeving etc. Ik probeer verstilling vast te leggen op de foto. Dit valt niet mee. Tijdens een fotobespreking op de clubavond blijkt dat lang niet iedereen in deze foto verstilling ziet. 

Bij mij heeft het maken van deze foto even verstilling teweeg gebracht en dat is al fijn om te ervaren.”

Op de foto van Rita zien we een meertje, een vennetje bij inderdaad mistig weer. Er is een reflectie van de boompartij te zien, maar het geheel is nog aardig scherp. Het kleurenpalet is blauwgrijs, een ietwat koele kleur en ook dat geeft wat extra kracht aan het thema “verstilling”.

Wij hopen dat de leden van het mentoraat je voldoende inspireren om hiermee verder te gaan en we zien van ook uit naar je volgend fotowerk omtrent verstilling.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze week laten wij jullie weer een “vakantiefoto” zien, maar dan wel een bijzondere. De foto kan natuurlijk worden opgenomen in een reisverslag of in een fotoalbum, maar deze foto mag beslist ook apart gezien worden. Het heeft namelijk NIETS te maken met een gewone vakantiekiek. Daar stijgt die foto ver bovenuit!

Hij is gemaakt door clublid Piet van der Steen tijdens zijn reis door het binnenland van Portugal. Daar streek hij neer bij het plaatsje Abrantes, alwaar ze daar een castello, een kasteel bezocht hebben. Aangezien deze bouwwerken doorgaans wat hoger liggen dan de omliggende stad, zou het een behoorlijke klim zijn geweest om daar te komen. Piet was zo verstandig om met een taxi naar boven te gaan en later te voet weer terug. Een verstandige zet hoor Piet!

Het fort bestaat uit verschillende middeleeuwse vestingwerken met bastions. Van het middeleeuwse kasteel staat de donjon nog overeind evenals enkele stukken van de kasteelmuren met ronde torens. Opvallend zijn de ruimtes met gewelven in metselwerk.

Het kasteel was eigenlijk niet zo heel bijzonder, maar in een kerker werd ik getroffen door de lichtinval van een getralied raam in de muur. Daaronder lag een stuk steen uit de oudheid en dat samen trok me aan.

Het was zeker de moeite waard om dit tafereel vast te leggen. Het is een genot om naar deze foto te kijken. Bedankt Piet en we zijn uiteraard heel nieuwsgierig naar je andere “vakantiefoto”s” uit Portugal.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Het is nog de maand januari, dus kunnen we nog gebruik maken om iedere lezer van dit fraaie weekblad een GEZOND en een mooi FOTOGRAFISCH 2025 toe te wensen. We gaan er weer van uit, dat we in het nieuwe jaar weer prachtig fotowerk van onze clubleden aan U kunnen laten zien. Heb je belangstelling voor fotografie?

Loop dan eens op een clubavond op woensdag in dorpshuis de Geubel in ’s-Gravenmoer binnen. We beginnen altijd rond 20 uur.

Binnen onze vereniging zijn er best wel wat leden die een behoorlijke creatieve gave in zich hebben. Dat zie je goed terug in het fotowerk dat ze presenteren, hetzij digitaal, hetzij in passe-partout.

Een van deze clubleden is Marion de Ruyter. We hebben in het verleden al wat vaker bijzondere foto’s van haar gezien en ook die keer is het weer “raak”.

De titel van bijgeplaatste foto is “Gotcha”. Sommigen denken nu wellicht vanwaar die naam, maar er zijn nogal wat betekenissen aan dit woord gekoppeld. Ik noem er een tweetal op:

• Gotcha is een spel waarbij iedere deelnemer een andere deelnemer toegewezen krijgt die moet worden uitgeschakeld (“vermoord”).
• Gotcha! is een Haarlemse p-funkband die (met enige onderbrekingen) sinds 1986 actief is.
• Of…….gewoon in de zin van “Hebbes!” of “Nou heb ik je!” of “Gelukt!”.

Als ik naar de foto kijk dan kies ik toch voor de derde interpretatie. Zeker als je het fotowerk van Marion wat vaker gezien hebt. Niets is bij haar voorspelbaar en dat maakt het vaak zo verrassend.

Ik laat Marion zelf evenaar het woord:

Iedereen die foto’s maakt, weet dat licht een hele bepalende factor is. Fotografie is immers letterlijk ‘schrijven met licht’. Met licht kun je bepaalde onderdelen accentueren of je kunt een spannend beeld ‘schetsen’ met schaduwen. Wat ook echt fascinerend is, is hoe gebroken licht een kleurenspel tevoorschijn kan toveren. 

Een prisma splitst wit licht op in kleuren,  bijvoorbeeld zoals zonlicht door regendruppels schijnt en zo een regenboog vormt. Dat gebeurt ook met een geslepen spiegel. Ik heb zo’n spiegel in mijn achterkamer hangen en als de zon precies onder een bepaalde hoek op een van de geslepen randen schijnt,  stuurt de spiegel een mini regenboog de kamer in. De intense kleuren verplaatsen zich razendsnel en ze zijn ook maar kort zichtbaar. Ik vind ze het mooist op een donkere achtergrond. En zo achtervolgde ik op een zonnige middag de kleuren die door mijn kamer gingen tot ze héél even terecht kwamen op de zijkant van een donkerhouten tafeltje in de voorkamer.  

Op de zonnige dagen daarna, toverden de zon en spiegel in de namiddag nog vaker kleuren tevoorschijn maar ze kwamen niet meer op die plek terecht dus het was echt een toevalstreffer. Gotcha! 

Het verhaal van Marion onderschrijft nogmaals wat ik al eerder vermoed had. Wij kunnen trouwens ook van haat foto genieten zonder het begeleidend verhaaltje van haar.

Bedankt Marion voor je fraaie foto.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze week presenteren wij jullie in deze rubriek een foto van Corrie Boons met als titel “In het duister”. Deze foto is gemaakt in Bremen en wel bij de OVB Arena oftewel de Stadthalle.
Deze betonnen constructie wordt schitterend uitgelicht met felle kleuren, hetgeen een zeer fraai beeld oplevert.
Desondanks kwam deze locatie best wel “unheimisch” over, aldus Corrie. Het was een verzamelplaats van daklozen en verslaafden en er werd openlijk veel gedeald.
Ik kan me dan ook wel voorstellen dat het maken van foto’s op deze plek de nodige problemen kan opleveren. Ook al blijf je op veilige afstand staan.
Het verhaal achter deze foto geeft de kijker vaak een ander beeld dan in eerste instantie. Dan ga je af op het kleurenpalet, de compositie ed en fantaseer je er zelf een bepaalde inhoud bij.
Corrie, we zijn toch blij dat je deze foto aan ons hebt laten zien en jouw verhaal nemende gewoon mee.

Bedankt hoor.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze week laten wij jullie genieten van een fraaie kleurenfoto van Marianne. Samen met haar man trekken ze er graag op uit om opvallende foto’s te maken. Deze foto is gemaakt tijdens een van hun vakanties, maar het is zeker GEEN “vakantiefoto”.

Zij bezoeken dan graag kleine dorpjes en karakteristieke gebouwen als kerken, kloosters ed. om een bepaalde sfeer vast te leggen. Een van Mariannes slogans is wel “less is more”. Hoe minder er op de foto staat, hoe beter de foto kan worden.

Ik laat de fotograaf zelf even aan het woord:

Deze foto is gemaakt op Ibiza, een Spaans eiland, behorende bij de eilandengroep de Balearen.

Het eiland is vooral bekend door het nachtleven, dat voortgekomen is uit de hippie cultuur. Deze hippie cultuur bereikte zijn hoogtepunt in de jaren 70, toen het eiland een populaire bestemming werd voor mensen, die op zoek waren naar alternatieve manieren van leven. Vooral in Ibiza-stad, dat in het Catalaans Eivissa heet, heeft door de vele, vaak exclusieve, clubs een rijk nachtleven.

Gelukkig heeft Ibiza meer te bieden. Naast het zeer aangename klimaat vind je er o.a. mooie natuurgebieden, schitterende rustige baaitjes en wandelgebieden.

Als je het binnenland van Ibiza binnenrijdt kom je mooie, kleine dorpjes tegen. In elk dorpje, hoe klein ook, staat een kerk. Deze zijn mooi wit gepleisterd en vrijwel altijd open. Als je er binnen gaat, merk je dat het veelal eenvoudige ruimten zijn en soms word je verrast door mooie wandschilderingen.

Ook de buitenkanten zijn de moeite waard om te bekijken. Er zijn veel kleine ruimten aan de kerk gebouwd, mooi boogwerk en overdekte galerijen. Je kunt als fotograaf je hart ophalen om mooie beelden te maken. Deze foto geeft de eenvoud weer van een deel van het kerkje van Sant Miquel de Balanzat, met zijn typische rode dakpannen, die voor de afwatering zorgen.

Op de foto zien we een lichte witte muur, waarvan de bovenkant zichtbaar is en een hoek met een ietwat bruine streep. Daarnaast een klein afvoergootje in dezelfde tint. Niet meer en niet minder. De foto wordt sterk door enerzijds de compositie en anderzijds door de fraaie lichtval. Het lijkt allemaal heel simpel, maar je moet er uiteraard wel oog voor hebben. En dat heeft Marianne zeker!

Bedankt Marianne, voor deze fraaie “vakantiefoto”.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

n

Beste fotovrienden,

Deze week laten wij jullie een kleurenfoto zien van Marion de Ruyter. Mensen die de rubriek Foto van de Week op de voet volgen, weten nu dat het vast wel wee een bijzondere foto zal zijn. In ieder geval iets creatiefs! De locatie is in ieder geval heel bijzonder, maar laten we eerst Marion zelf even aan het woord:

Ik vind het leuk om een of twee keer per jaar ‘op urbex’ te gaan.
Urbex is de veelgebruikte afkorting van urban exploring. Ik doe dat bij voorkeur in een klein gezelschap en onder leiding van iemand die weet wat waar te vinden is. Je gaat naar bijzondere en leegstaande bebouwingen en daarvan vind je er in Nederland veel minder dan in België en dan is een gids wel zo handig.
Deze keer waren we met vier personen in de omgeving van Luik.
We bezochten een voormalig ziekenhuis, een prachtige Victoriaanse villa en een enorme werkplaats waar vroeger treinen werden hersteld.
Al met al zeer inspirerende plaatsen om te bezoeken en er foto’s te maken.
Bij het treindepot hoorde een kantoor- en kantinegebouw en daar heb ik deze foto gemaakt.
Ik liep eerst door een lange gang om de verschillende ruimtes te bekijken en even alles op me in te laten werken.
Het is leuk om foto’s te maken maar als je alles alleen door de lens beziet of met de gedachte wat voor foto het zou worden, mis je iets van de urbex ervaring.
Toen ik terug liep, zag ik mijn ‘reisgenoot’ in een kamer staan en ik zag dat zowel zij als het gordijn heel mooi weerspiegelden in de plas water op de vloer.
Het lijkt alsof het meisje poseert maar dat was niet het geval;  ze had mij aanvankelijk niet in de gaten want ze was in gedachten verzonken. Vandaar de titel “bespiegeling” en niet spiegeling of reflectie.

En….heb ik iets teveel gezegd? Een mooie foto en je mag er best trots op zijn.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze week presenteren we in de rubriek Foto van de Week een zwart-wit foto van onze voorzitter, Cor Bels. We hebben uiteraard in het verleden ook al fotowerk van hem gezien en met name onder de noemer “Architectuur”. Hij heeft 2 jaar geleden een clubmentoraat met dit onderwerp gevolgd. “ Nu is het zo dat je daarvan een soort “tik” aan overhoud en altijd nog kijkt naar architectuur in wat voor vorm dan ook”, aldus Cor.

Hij gaat verder:

Zo ook nu toen op een zonnige dag aan het rondneuzen was in Breda om te kijken of ik nog wat aardigs tegenkwam om te fotograferen. Ik was in het centrum bij het Chassé theater en zag de mooie ronde vormen van het gebouw, maar ik kijk ook nog verder zoals de details. En toen viel mij deze nooduitgang op, vol in de zon en met de mooie schaduwen die net meer iets toevoegen aan deze foto. Ik zal altijd naar dit soort beelden blijven zoeken.

Het Chassé Theater is een groot theater in de binnenstad van Breda, naast de oude Kloosterkazerne. Het theater is vernoemd naar d legerofficier David Hendrik Chassé. Het is gehuisvest in een modern gebouw met een opvallend golvend dak naar een ontwerp van Herman Hertzberger, dat uit 1995 dateert. Uitgangspunt van Hertzbergers ontwerp is het beeld van de Italiaanse kunstenaar Giacometti met de titel De slapende vrouw die droomt uit 1927. Daarom bevat het gebouw veel ronde en golvende vormen, zowel aan de binnen- als aan de buitenkant. Het meest in het oog springende element is het golvende dak. Hertzberger kreeg de opdracht om de twee grootste theaterzalen uit te rusten met een toneeltoren. Om te voorkomen dat het Bredase stadsgezicht bedorven zou worden door twee betonnen torens, koos hij er voor het geheel te overdekken met een golvend dak, een vondst die door velen als geniaal beschouwd wordt. (Wikipedia)

Ons advies: loop gerust eens een paar keer om een gebouw heen om opvallende details te ontdekken. Bedankt Cor.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze week laten we jullie een hele fraaie natuuropname zien van een ijsvogeltje met een visje. Deze foto is van Stan van Dongen, een doorgewinterde natuurfotograaf. Hij houdt zich hiermee al heel wat jaren bezig en elke foto is een genot om naar te kijken.

Zo is dat ook het geval bij dit kleurrijk ijsvogeltje.

Het is de droom van menig fotograaf: het fotograferen van een ijsvogel. Maar hoe doe je dat? Het is een hele uitdaging, maar we geven jullie wat tips:

1. Boek een vogelhut of zoek de juiste plek

de grootste kans om een ijsvogel te kunnen fotograferen is vanuit een vogelhut. De dieren komen als het ware naar je toe en je jaagt ze niet vooruit.

2. Gebruik een telelens

het advies is om een telelens te gebruiken, opdat je een ijsvogel beeldvullend kunt fotograferen terwijl je zelf ver weg staat.

3. Stel een snelle sluitertijd in

om een ijsvogel in actie te kunnen fotograferen, moet je de snelle bewegingen van de vogel “bevriezen”. Hiervoor heb je gemiddeld een sluitertijd van ongeveer 1/2000e vaneen seconde nodig om de vogel al vliegend of duikend vast te leggen. Stel je diafragma in op f 5.6 om de vogel scherp op je beeld te krijgen.

4. Gebruik een statief

soms moet je wel uren wachten en dan is een statief heel welkom. Je kunt vooraf al heel veel instellen tot het moment daar is.

5. Stel alvast scherp op een bepaald punt

heb je een favoriet plekje gevonden, stel dan daarop scherp. Bij een snelle beweging redt de camera het niet altijd om nog automatisch scherp te stellen.

6. Fotografeer op burst modus

Als je een bewegend onderwerp vast probeert te leggen in een beweging, zoals een ijsvogel in een duik, kan het zijn dat je met een single-shot net de verkeerde timing te pakken hebt. Daarom is het handig om op burst modus te fotograferen. Zet je je camera op de burst-modus, dan maakt je camera een hele reeks foto’s achter elkaar bij het inhouden van de sluiterknop. Je kunt dan dus razendsnel meerdere foto’s achter elkaar maken. Met de burst-modus vergroot je daarmee de kans dat je de actie op het juiste moment vastlegt.

(www.zoomacademy.nl)

Wij willen Stan hartelijk danken voor het toezenden van deze prachtige natuurfoto.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze week presenteren wij jullie geen echte zwart-wit foto, maar ook geen echte kleurenfoto. Het is een foto met iets van allebei: zowel zwartwit als kleur. Ik heb de foto de titel “Obstakels” meegegeven. Je ziet die grote betonnen blokken vaak op een weg liggen met de bedoeling de weg ietwat te versmallen. Om wat extra aandacht aan deze obstakels te geven, is er een fel gekleurde strook zichtbaar. Ik heb deze foto gemaakt tijdens een fietstochtje door een industrieterrein.

Ik heb de foto bewust in zwartwit omgezet, maar wilde “het schrikeffect” op de blokken bewaren. Vandaar de combinatie zwart-wit en kleur.

De foto is van een zeer laag standpunt genomen om meer diepgang in de foto te krijgen. Deze dieptewerking wordt mijns inziens nog extra versterkt door de enigszins zwartere lijn vanuit het midden naar boven lopend. Ook de witte stroken aan beide kanten geven een extra lading hieraan.

De foto is bijna symmetrisch, maar dat was in eerste instantie niet de bedoeling. Het is misschien de moeite waard om dit eens uit te proberen.

Ik wil de maker van die foto bedanken voor het toesturen van deze bijzondere foto. Wie de maker is? Nou, dat ben ik deze keer toevallig: Henk van Roode.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze week laten we jullie een zwart-wit foto zien van Jules Bloemsaat, een van de leden die vrij actief is bij de inleveringen. Hoewel de foto met als titel “Binnen” tijdens zijn vakantie gemaakt is, is het zeker GEEN vakantiefoto! Deze opname is gemaakt in een abdij/klooster in Cluny.

De abdij van Cluny, gesticht in 910, was in de middeleeuwen de machtigste benedictijnerabdij van het Westen. De abdijkerk, die vroeger een lengte van 187 meter en een hoogte van 30 meter had onder het gewelf, was de grootste kerk van de Christelijke wereld tot aan de bouw van de Sint-Pietersbasiliek in Rome. De abdij heeft, ondanks de vele verwoestingen die het onderging vooral tijdens de godsdienstoorlogen en in het begin van de 19e eeuw, toch overblijfselen bewaard, getuigen van een prestigieus verleden: De Wijwaterklokkentoren en de Uurwerktoren die de zuidtak van de grote middenbeuk overstijgt, de kapel van Jean van Bourbon, de kloostergebouwen, de kloostergang en de oude Meelzolder, die vandaag gebeeldhouwde kapitelen bevat die voortkomen uit het koor van de kerk.

(www.france-voyage.com)

We laten Jules zelf ook nog even aan het woord:
Hij is dus gemaakt tijdens mijn bezoek aan de abdij van Cluny.
Dit was een van de oudste en machtigste kloosters van Europa.
Ik liep daar door de gangen waar donker en licht stevige contrasten vormden.
De man zat voor een raam, met zijn koptelefoon op, te studeren.
Een mij aansprekende scène. Daarom heb ik deze foto gemaakt.
Vind hem, bijna een silhouette, geslaagd als “verhalende foto”

Ik vind het zelf ook een zeer geslaagde foto. De foto vertelt mijns inziens best wel een verhaal. De man sluit zich bewust af van de buitenwereld door het opzetten van een koptelefoon. Hij zonder zich ook af in een ruimte, welke niet zo druk bezocht wordt. De deur met de markante raampjes is bovendien ook nog op slot: nog een teken van afzondering/afsluiting? Ik vind de foto ook sterk que compositie en de afdruk is fraai.

Bedankt Jules voor jouw inzending.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

“Leeg, licht. lijnenspel”…..

Dit is de titel die Koos aan zijn foto heeft gekoppeld.

Leeg: er is inderdaad niet veel op te ziener gebeurt niet echt veel

Licht: we zien op deze foto een zeer fraai lichtinval van de lampen

Lijnenspel: er zijn hele strakke verticale lijnen te zien, welke in de twee

spiegels nog een terugkomen.

Kortom: de titel dekt zeker de lading van deze foto!

Zo’n foto kun je bijna niet inplannen. Je gaat wat winkelen met je partner en loopt een kledingzaak binnen. Doorgaans bedraagt de wachttijd in dit soort situaties best lang, dus heb je alle tijd om wat rond te kijken.

En dan komt dit tafereel tevoorschijn. Natuurlijk heb je niet je eigen fotocamera bij je, want het was zeker niet de bedoeling om vandaag te gaan fotograferen. Gelukkig heb je altijd je mobiele telefoon bij je en dan is zo’n mobieltje jouw “redding”.

Tegenwoordig zijn de camera’s in deze apparaten van een dusdanige kwaliteit, dat de resultaten vaak niet onder doen voor een spiegel-reflexcamera. Enfin, je ziet het aan deze bijgevoegde foto toch?!

Het is goed dat Koos gewacht heeft dat er geen mensen op de foto te zien zijn. Dat zou alleen maar onrust geven. Nee, de poef en de summiere kapstok links op de foto zijn voldoende elementen om deze foto een topper te laten worden.

Ikzelf had nog een “storend” object weggeshopt: de jas in de spiegel uiterst rechts. Of is dat muggenziften?

In ieder geval Koos, hartstikke bedankt voor die inzending en ik denk dat menig amateurfotograaf nu alle kleedhokjes af gaat struinen.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze week laten wij jullie wel een heel bijzondere foto zien. Wellicht is dit in eerste instantie aan de foto niet te zien, maar als je het achterliggende verhaal hoort/leest, dan hoor ik jullie nu al zeggen: Ja, dat is wel heel bijzonder!

We laten eerst de fotograaf maart eens aan het woord:

Deze foto is er een van een serie, waarbij ik glazen of flesjes gecombineerd heb met tekeningen, knipwerk en behang. 

Ik ben naar Hornbach gegaan om een aantal stukken behang van hun proefrollen te knippen die me geschikt leken voor mijn doel. 

Met geschikt bedoel ik dat ze als een min of meer neutrale achtergrond konden dienen en ik wilde zowel lichte als donkere kleuren. 

De serie in kleur heb ik als volgt gemaakt en geloof me, dat is echt iets om ook eens te proberen! Je neemt twee even grote stukken behang met nagenoeg hetzelfde patroon. Uit één stuk snijdt of knip je de vorm die je wil  ‘uitlichten’. (Ik knipte een soort schenkkannetje dat schuin omlaag wees en waar een straaltje uit leek te lopen.)  

Je legt de twee stukken over elkaar en plakt ze met schilders tape tegen een raam dat veel licht en een vensterbank heeft.

Je plaatst er een object voor op de plaats die klopt met je uitsnede. Ik zette er een mooi glas voor. Het resultaat was dat de zon fel door mijn uitsnede scheen maar dat het licht getemperd werd door het behang dat er voor zat. Het leek daardoor net of het kannetje zonlicht in mijn glas schonk.  De kleuren van het behang zelf werden ook enorm ‘opgehaald’ door de zon erachter.

Voor de zwartwit foto die je hier ziet, heb ik een enkele laag behang gebruikt. Ik volgde met een zwarte stift heel precies een lijn in het behang en maakte zo een ’takje’. Met een priem maakte ik gaatjes zodat het leek of het witte bloemetjes waren. Vervolgens sneed ik met een mesje langs de lijn van het takje. Ik plakte het behang tegen het raam en zette het vaasje op goede plek. Omdat de gesneden kant ietsje naar voren kwam, ontstond er een mooi strijklicht. 

Het was echt leuk om te doen, je begint met een vaag idee aan iets maar je weet niet wat het resultaat zal zijn want hoe het licht zich gedraagt kun je alleen zien op het moment zelf. 

Zo’n verhaal had niemand verwacht toch?! Eén brok creativiteit en handigheid. Schrijven met LICHT in optima forma! Bedankt Marion.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

De zomervakanties zijn nagenoeg weer voorbij en menig vereniging gaat weer opstarten. Ook wij, fotoclub Dongen, beginnen aan een nieuw seizoen en dan komt de rubriek Foto van de Week weer om de hoek kijken.

Inmiddels hebben we de eerste clubavond al achter de rug en dat was meteen een inlevering: foto’s laten zien welke gepresenteerd werden in een passe-partout. Er waren nogal wat clubleden met vakantie, dus het groepje was niet bijstere groot. Desalniettemin werden er toch nog 10 foto’s “op de plank” gezet.

Na een kort vakantiepraatje van eenieder bood Koos Schenk zich spontaan aan om deze clubavond te leiden.

Uit het aanbod van die avond heb ik in overleg met Maja een foto van haar gekozen met als titel: Zeilen.

We laten Maja eerst zelf even aan het woord:

Hierbij mijn foto “zeilen”.  De foto is gemaakt op het Grevelingenmeer op een zeer grijze dag. Op dit moment ben ik bezig in de fotografie met Fine-Art foto’s d.w.z. de foto laten lijken op “kunstwerk”.

Ik wil mijn foto’s graag laten lijken op een schilderij. Ik hou van pasteltinten en rustige foto’s. Dat heb in deze foto ook geprobeerd door er een ander (eigen) lucht in te zetten en de kleuren aan te passen. Verder de foto bewerkt zodat het onderwerp – de zeilboot- scherp blijft en de omgeving zachter is geworden. Hier zijn in Photoshop vele manieren voor. 

Het lijkt inderdaad op een schilderij. Ze is daarin zeker geslaagd. Zeilen geeft een gevoel van vrijheid, van rust en soms ook van leegte. Dit alles is beslist terug te vinden in haar foto. Fijne pasteltinten in een gelaagde opbouw, waarbij de zeilboot op de juiste plaats ligt.

Een mooie foto om een nieuw seizoen mee te beginnen. Hopelijk kunnen wij jullie de komende tijd nog meer fraai fotowerk van onze clubleden laten zien.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze week tonen wij jullie een kleurenfoto van Henk Geboers. Hij is een enthousiast clublid en maakt foto’s van alles wat hij boeiend en leuk vindt.

Deze foto is -net als die van vorige week- ook in de buurt van Dongen gemaakt, namelijk in Tilburg. Om precies te zijn in het museum De Pont.

De Pont is een museum voor hedendaagse kunst in de Noord-Brabantse stad Tilburg. Het museum is gevestigd in een oude wolspinnerij, dat door Benthem Crouwel Architekten werd getransformeerd tot een expositieruimte en is te vinden in het museumkwartier. Daar zijn regelmatige wisselende tentoonstellingen te vinden, zoals die van Laure Prouvost, welke nog te zien is tot 18 augustus 2024.

Henk vertelt het volgende hierover:

“Deze foto laat een mevrouw zien die een versierde mand over haar hoofd heeft. De mand hoort bij de expositie van Laure Prouvost die je momenteel kan zien en beleven in De Pont. Laure Prouvost neemt je mee in haar eigen surreële, absurdistische en poëtische wereld. 

 Het artistieke universum van Prouvost zit vol contrasten: haar werk is humorvol en serieus, ze neemt je mee van het donkere en dystopische naar het licht en ze beweegt tussen fictie en realiteit. Het is zeker de moeite waard om deze bijzondere expositie te bezoeken.”

Vaak hoor je van dit soort foto’s, dat het een weergave is van wat iemand anders gemaakt heeft. Maar is dat niet bij alles? Het is aan de fotograaf om daar zijn of haar eigen ideeën aan toe te voegen: welk standpunt neem ik in?, welk detail leg ik vast? wat doe ik in een nabewerking?

Het is in ieder geval een grappig beeld. Een beeld wat op het juiste moment vastgelegd is. Dat is ook een pluspunt voor de maker.

Bedankt Henk voor je foto.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Afgelopen week werd onze vaste clubavond op woensdag ingevuld door een digitale inlevering met als thema “Architectuur”. Een keer per jaar kunnen onze leden onderwerpen aandragen, waarna er eentje uit ede grabbelton wordt gehaald. Deze keer was het een vrij algemeen onderwerp: architectuur. Het was een voor iedereen duidelijk thema, hoewel je hiermee uiteraard alle kanten op kon gaan. Er werden 19 foto’s ingeleverd, variërend van gebouwen of details ervan uit binnen- en buitenland. Ik heb voor deze rubriek gekozen voor een foto van clublid Ad Hoogesteger: de Tempel van Hatsjepsoet.

De foto is natuurlijk genomen tijdens een vakantie in dat gebied, maar er is wel een verschil tussen een “vakantiefoto” en een “foto genomen tijdens de vakantie”.

Het is een foto van een galerij van deze Egyptische tempel aan de Nijl. Ad werd geboeid door de fijne lichtinval, de schaduwwerking en het perspectief. Als je een mooie locatie hebt gevonden, is het wachten om op het juiste moment de ontspanknop in te drukken. In dit geval het net dat een inheems persoon in beeld komt en bovendien nog in de richting van de fotograaf kijkt. Bij een “vakantiefoto” zal het eerder gaan om het gebouw mooi in beeld te brengen, maar bij deze “foto gemaakt tijdens de vakantie” is er toch wel een extra dienst aan toegevoegd.

Wat extra informatie:

De Tempel van Hatsjepsoet in Egypte is zeer populair. Hatsjepsoet was één van de weinige vrouwelijke farao’s die Egypte heeft gekend. In de tempel vind je veel informatie over het mystieke Land van Poent, dat ook wel Land van Punt wordt genoemd. Dit tot nu toe onbekende land of gebied is nog steeds één van de mysteries van de Egyptenaren. Deze tempel is uitgehouwen in de bergen. De Tempel van Hatsjepsoet heet eigenlijk Deir el-Bahri. Al wordt ook vaak de naam Mortuary Temple of Hatshepsut gebruikt. De tempel stamt uit de 18de dynastie.

Als je hier bent let dan op de vele hiërogliefen. Er zijn er opvallend veel over het Land van Poent. Dit is een plek die voor wetenschappers een raadsel is. Dit land (of gebied?) wordt in diverse reisverslagen en religieuze teksten uit het Oude Egypte vermeld. Waaronder dus in de Tempel van Hatsjepsoet. Maar veel meer is er niet bekend. De Tempel van Hatsjepsoet is eigenlijk onderdeel van de beroemde Vallei de Koninginnen. Alleen zit deze aan de andere kant van de berg. En wordt hij veel bezocht. In Deir el-Bahri is ook de Dodentempel van Thoetmoses III te zien. (www.droomplekken.nl)

Wij willen Ad bedanken voor zijn inzending en hopen nog vaker een “vakantiefoto” te zien of …..een “foto gemaakt tijdens een vakantie”.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

In de rubriek Foto van de Week laten wij jullie deze keer een foto van Piet van der Steen zien. Het is een foto met een alledaags tafereel of misschien wel niet. We zien op de foto een tweetal fietsen in een fietsenrek van Hero. Er is veel begroeiing van klimop te zien.

Piet :

Ik liep laatst door Zutphen te wandelen en toen kwam ik onderstaand beeld tegen. Een klein steegje waar een tweetal fietsen in een fietsenrek stond. Ze stonden daar al zo lang, dat ze reeds deels overwoekerd waren met klimop. Ik vond het een triest beeld dat twee toch nog op het oog redelijke fietsen zo verlaten cq achtergelaten waren.

Helaas treffen we zo’n situatie door heel Nederland aan en niet alleen in Zutphen. Het achterlaten van fietsen vind je vooral ook bij bushaltes. In de meeste gevallen zijn de fietsen voor de helft gesloopt! Het komt misschien wel zo vaak voor, dat we er geen oog meer voor hebben en er aan voorbij lopen.

Toch heeft Piet dit bijzonder tafereel vastgelegd en daar zijn we blij mee.

Bedankt voor je inzending.

Tot volgende week.

Beste fotovrienden,

Deze week laten wij jullie een foto zien van een zeer opvallend bouwwerk welke te vinden is in de buurt. Dat zou je vast niet zeggend maar toch is het zo. Een prachtig staaltje van architectuur. De ontwerper kreeg dan ook in 2012 de “Architectuurprijs BNA kring Midden-Brabant”! Waar staat dat gebouw dan hoor ik jullie al zeggen?! Kenners weten dat dit object in het centrum van Tilburg staat. Je kunt er morgen al naar toe…..

Wat zegt Dick hiervan:

“Het is een sculpturaal gebouw in het centrum van Tilburg. Elke hoek van het gebouw heeft zo zijn eigen lijnen en hoeken. Deze foto tijdens de lente genomen waardoor het frisse groen mooi afsteekt tegen het donkere metselwerk. Mensen die mij zagen fotograferen gaven aan dat zij het ook een bijzonder gebouw vonden om te fotograferen.”

En we geven Dick groot gelijk, dat hij dit heeft vast gelegd. Belangstellenden hadden deze foto misschien wel herkend, want de foto hing ook op onze laatste fototentoonstelling in dorpshuis de Geubel. Het is een gebouw, dat je van meerdere kanten zou moeten gaan fotograferen, want elk aanzicht is weer anders. Dat heeft natuurlijk te maken met de vormen, de vlakken en uiteraard de lichtinval.

Nog even wat achtergrondinformatie:

“Dit paviljoen is een invulling en afronding van een 15 jaar oud stedenbouwkundig plan voor het Zwijsencluster. Beoogd is een gebouwde plastiek te ontwerpen die een opmaat is voor park en omliggende woonbuurt. Deze sculpturale metselwerkstructuur heeft vijf vloeren: een begane grond met dubbele parkeergarage en entreegebied waarop twee lofts van elk twee etages. De introverte slaapruimtes vangen licht door staande spleetramen, de extroverte woonkamers vangen het licht door grote panoramavensters. Als de grote woonkamerramen de cirkelvormige contour hadden gevolgd moesten de ramen van een veelheid van raamstijlen worden voorzien. Grote glasplaten doen echter meer recht aan de woon- en uitzichtkwaliteit. De grote uitwaaierende erkers zorgen voor maximale panoramische uitzichten en hebben het voordeel dat ze het gebruik van grote schuifpuien toestaan waardoor de gevels genereus geopend kunnen worden. De erkers draaien in een spiraal naar boven alsof ze actief op zoek zijn naar een optimale oriëntatie. (bedauxdebrouwer.nl)

Ik hoop dat deze foto en de begeleidende tekst een uitnodiging zijn om dit schitterende gebouw eens te gaan bekijken.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Twee weken geleden lieten wij jullie een foto zien van een nieuwkomer binnen onze club. Misschien herinnert U zich nog de foto met als titel “Reflectie”. Deze keer hebben we weer een foto van een nieuw clublid; Frans van Gils. Zijn foto kreeg als titel mee: “Sprong uit het water”.

Het is een schitterende natuurfoto geworden door enerzijds de kleurenpracht en anderzijds de beweging. Om zo’n foto te kunnen maken, moet je niet alleen je eigen camera goed kennen, maar ook verstand hebben van het gedrag van zo’n dier, in dit geval een ijsvogeltje. Bovendien moet je ook weten waar deze vogels zich bevinden. En dan nog moet je geluk hebben: op het juiste moment en op de juiste plaats!! Een zgn. vogelhut is zo’n locatie bij uitstek, maar dan nog.

Wat zegt Frans hierover:

“Deze foto is gemaakt vanuit een hut in Markelo.

Je zit daar achter spiegelglas dus de ijsvogel komt dicht langs maar het duiken van de vogel gaat supersnel. Dus je moet heel veel foto’s maken om er een goede tussen te hebben.

Maar ik ben blij dat het gelukt is. Ik heb er nog wel een paar maar deze was wel een van de mooiste.”

Thijs Schouten (thijsschouten.com) is een natuurfotograaf en fotografeert graag dit soort vogeltjes. We maken gebruik van zijn voorkennis op dit gebied en ervaring in fotografie.

Het gedrag van de ijsvogel

Als je een vogel, zoals de ijsvogel, wilt fotograferen is het verstandig om je te verdiepen in het gedrag. Als je immers het gedrag van een vogel kent weet je ook waar je moet zoeken en hoe je hem vast kan leggen. Het gedrag van de ijsvogel is erg kenmerkend. IJsvogels zijn afhankelijk van water en zijn om die reden altijd bij het water te vinden. Ze zoeken een plekje waarvandaan ze het water goed in de gaten kunnen houden. Ze zoeken namelijk door het water naar visjes (zoals stekelbaarsjes). Zien ze een visje? Dan vliegen ze omhoog waarna ze met een duik het water ingaan om de vis te vangen. Deze vis nemen ze vervolgens weer mee naar een tak waarna ze de vis eerst een paar keer tegen de tak slaan. Dit doen ze zodat de vis niet meer leeft als ze hem daarna opeten.

Deze visplekken zijn erg belangrijk voor ijsvogels en vaak heeft iedere ijsvogel zijn eigen plekjes. Vooral de mannetjes hebben vaste plekken die ze met regelmaat bezoeken. Zo vliegen ze vaak van plek naar plek op zoek naar visjes. Waait het te hard? Dan is de kans minder groot dat je ijsvogels bij een grote plas ziet. Het is dan namelijk lastiger om door het water heen te kijken. De kans is dan groter dat de ijsvogel aan het vissen is in beschutte beekjes.

Aan de foto te zien mogen we toch wel stellen dat Frans erin geslaagd is om het ijsvogeltje op de juiste manier in beeld te brengen. Als je met zo’n foto voor de dag komt, leg je de lat voor jezelf erg hoog! We zijn dan ook reuze benieuwd wat je volgende foto zal zijn. Bedankt Frans voor jouw inbreng.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Hallo Henk,

Beste fotovrienden,

Om een fraaie foto te kunnen maken, moet je er doorgaans voldoende tijd voor nemen. Vaak zoek je een geschikte locatie uit en als je er al eentje gevonden hebt, neem je ook nog eens de tijd om op het juiste moment de ontspanknop in te drukken. En dan nog geeft het helaas niet altijd de garantie dat het een geslaagde foto is.

De slogan “op het juiste moment op de juiste plek” gaat vaak op.

Dat het ook op een andere manier kan, laat bijgevoegde foto van Jules Bloemsaat zien. We zien een hand van een wat oudere vrouw, zittend in een stoel in een huiskamer, tikkend met haar vingers op een tablet of telefoontje. De maker had geluk dat hij zich in dezelfde ruimte bevond, niet ver verwijderd van de vrouw. Waarschijnlijk zijn eigen vrouw dus.

Jules:

“De foto is genomen bij mij thuis.

Ik was bezig de instellingen van mijn nieuwe camera te bekijken.

Mijn vrouw was bezig op haar iPad. Op enig moment zag ik haar hand aarzelend en mooi gevangen in het licht boven haar iPad zweven.

Ik heb hier snel een foto van gemaakt en later omgezet naar zwart-wit.”

Bij zo’n foto kun je niets regisseren. Dan verdwijnt de spontaniteit in de foto. Je hebt bovendien niet al teveel tijd om je fotocamera in te stellen. Dan ben je vast en zeker te laat en dan mis je het cruciale moment. Deze vorm van fotografie wordt ook wel “Ogenbliksfotografie” genoemd: dat is fotografie zonder een geposeerde uitstraling. Deze stijl wordt ook wel straatfotografie, spontane fotografie of snap shooting genoemd.

Nu is deze vorm van fotografie Jules niet vreemd. De meeste van zijn foto’s kun je tot deze categorie noemen. (Wikipedia)

Een zeer fraaie foto Jules, waarmee je maar weer eens aantoont dat je voor een “pakkende foto” niet altijd ver weg hoeft te gaan.

Bedankt voor je inzending.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze week laat ik jullie een foto van mezelf zien. Ik ben op onze club niet het oudste clublid, maar wel “de langst zittende”. Door toedoen van een 3-manschap, bestaande uit Ad Wisman, Ton van Tilburg en Ed Emmen, is de fotoclub in september 1974 opgericht en ik ben sinds januari 1975 lid van Fotoclub Dongen. Dus al bijna 50 jaar! Naast bestuurlijke taken heb ik me ook vooral bezig gehouden met de PR van de vereniging. Vandaar ook deze rubriek in het Weekblad van Dongen en Dongen Nieuws.

Op de zwart-wit foto zien we een afbeelding van een muurschildering op een gevel van een huis. Dit soort tekeningen oftewel “murals”, kom je in verschillende steden in ons land en daarbuiten tegen. We noemen dit ook wel “streetart”…Streetart is een kunstvorm gerelateerd aan de graffitibeweging. Onder streetart vallen diverse illegaal of legaal aangebrachte kunstuitingen aan de openbare weg die niet onder de pure graffiti vallen en evenmin tot de officiële kunst behoren. Graffiti is in New York in de jaren 60 ontstaan. Het startte met publieke handtekeningen waarbij tieners hun naam en straatnummer achterlieten in treinstellen. Die vorm groeide verder uit tot de veelkleurige met spuitbussen gemaakte schilderingen die in elke stad te vinden waren, al dan niet illegaal. (Wikipedia)

Deze “mural” is gemaakt in Heerlen. Een fraaie, kleurrijke muur-schildering die ik vanuit een bepaald standpunt genomen heb om het beeld krachtiger te laten worden. Later heb ik het beeld bewust omgezet naar zwart-wit, hoewel een kleurenafdruk beslist ook aantrekkelijk zou zijn geweest. Aangezien de wolkenpartij die dag nauwelijks aanwezig was, heb ik later mbv een fotobewerkingsprogramma er een andere lucht/wolkenmassa in gebracht.

Ik vind het zelf een aangename foto om naar te kijken en de wandeling door Heerlen kan ik U aanraden.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze week laten we jullie weer eens een portret zien van Wim Schriers. Het model op de foto heeft uiteraard toestemming gegeven om deze foto te publiceren, hetgeen ook normaal is. Het is een bekende van de fotograaf, maar ze had totaal GEEN ervaring met poseren. Dat hoeft natuurlijk geen probleem te zijn, maar meer ervaren modellen weten vaak de juiste houding aan te nemen. Maar kijkend naar de foto was dat blijkbaar geen belemmering! In de regel worden dit soort opnames in een soort studio gemaakt, welke ruim voorzien van allerlei flitsapparatuur en softboxen. Deze foto is echter “gewoon geschoten” zonder flitser, maar wel op iets meer afstand. De pose van een model blijft altijd een punt, maar Esther (de naam van het model) staat prima in beeld. Een fraaie uitsnede met het gezicht centraal in beeld. Ze kijkt ietwat schuin naar beneden en mijdt daardoor het oogcontact met de fotograaf. De huidtint is prima op deze foto. Het hoedje mag zeker niet ontbreken; er zit fraai licht in met een mooie doortekening. De zwarte achtergrond is hier goed gekozen en laat het gezicht nog beter uitkomen. Zowel Esther als Wim waren beiden zeer tevreden met het resultaat.

Voor degenen die wat meer willen weten over portretfotografie komen hier nog wat tips:

Portretfotografie tips voor beginners

1. Geef aanwijzingen aan het model. …
2. Experimenteer met licht en met poses. …
3. Zacht licht is vaak flatterend. …
4. Gebruik nabewerking. …
5. Langere brandpuntsafstanden zijn vaak flatterender voor je model. …
6. Kies een goede achtergrond. …
7. Stel scherp op de ogen.

Welke instellingen voor portretfotografie?

Het belangrijkste bij portretfotografie is je diafragma. Met een groot diafragma (kleine waarde, zo tussen F 2,8 en F 4) wordt de achtergrond vaag en komt je model mooi vrij van de achtergrond. Hierdoor stuur je het oog van de kijker naar wat echt belangrijk in de foto is: de persoon.

Welke sluitertijd bij portret?

Zorg bij het oefenen van portretteren voor een relatief korte sluitertijd, zoals 1/250 sec, om er zeker van te zijn dat je geen onscherpte in het model krijgt. Als hij/zij namelijk iets beweegt (of je beweegt de camera te veel als fotograaf), dan krijg je bij een lange sluitertijd te veel onscherpte in beeld.

Bronnen: www. zoomacademy.nl/www.kamera-express.nl

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Deze week presenteren wij jullie in deze rubriek een kleurenfoto van Frans Schrijver. Vaste lezers van deze rubriek kunnen zich ongetwijfeld fraai fotowerk van hem herinneren.

Ik laat Frans deze keer zelf aan het woord:

In 2020 waren we o.a. in de provincie Groningen en hebben toen een bezoek gebracht aan het Museum van Henk Helmantel in Westeremden.
Westeremden ligt tussen Groningen en Eemshaven. Het ligt op zo’n 25 km ten noordoosten van Groningen in de buurt van Loppersum.

We hadden wel eens gehoord van Henk Helmantel, maar echt kennen, deden we zijn werk nog niet.
In Westeremden is Helmantel geboren (1945) en getogen. En op jonge leeftijd bleek hij aanleg te hebben voor tekenen.
Hij volgde van 1961 tot 1965 opleiding tot kunstschilder aan de Academie Minerva in Groningen.

We hebben in 2020 zijn museum in Westeremden bezocht. Hij woont zelf in een WEEM, dat is een pastorie.
Die pastorie heeft hij eigenhandig afgebroken en opnieuw opgebouwd, maar hij heeft er tevens ook een aantal “schuren” bijgebouwd,
nu tentoonstellingsruimten, waar heel veel werken van hem tentoongesteld worden.

Je denkt wellicht dat deze man afkomstig is uit een welgestelde familie, omdat hij zo’n pastorie en bijgebouwen vanaf de grond weer heeft opgebouwd. Nee. Hij heeft al zijn bezit vergaard door verkoop van zijn werken. Hij is zelfs in het bezit van 3 Rembrandts, die al eens gestolen zijn en weer teruggevonden.
Maar ook vele tentoonstellingen in zowel Nederland (o.a. Groninger Museum en het Stedelijk Museum in Amsterdam), maar ook ver daarbuiten o.a. een Azië, hebben zijn werken bekendheid gegeven.
Door die bekendheid heeft hij zijn werk ook laten uitbrengen op wenskaarten, verjaardagskalenders, puzzels, spellen, agenda’s, kerstballen, koelkastmagneten, boekenleggers en ook op hoesjes van cd’s.

Wat trok ons zo aan in zijn werk? Eigenlijk de gave van de fotografische schilderkunst. Hij wordt beschouwd als een fijnschilder. Hij geeft zijn onderwerpen op een realistische manier weer.

Met name veel stillevens en interieurs van middeleeuwse kerken en kloosters.
Mijn keuze voor de interieurs van kerken en kloosters.
Hij richt zich met name op de romaanse en op vroeg-gotische bouwkunst. Zeg maar van 1000 – 1500 na christus.
Zijn christelijke levensovertuiging speelt een belangrijke rol in zijn beleving van schepping en cultuur.

De invloed van de zeventiende-eeuwse schilderkunst is merkbaar aanwezig, vooral van Rembrandt en van Vermeer wat betreft lichtbehandeling.
De schoonheidsbeleving die in de stillevens centraal staat, zie je ook terug in de kerkinterieurs.
Al zijn schilderijen van interieurs stralen soberheid en sereniteit uit.
Maar door de toepassing van het perspectief wordt ook de suggestie gewekt van ruimtelijkheid.

Opmerkelijk is dat er bijna nooit levende wezens afgebeeld worden in de kerkelijke interieurs.
Dit benadrukt nog meer de stilte, het verstilde in de gebouwen. Maar bovenal valt de lichtinval, zoals de oudere meesters dat hanteerden, op.
Opvallend is het gebruik van ingekakt rood. (terra) (zie rechterzijde van de foto)

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl

Beste fotovrienden,

Vorige week lieten wij uit eerbetoon aan ons overleden clublid Edzo Meerman enkele al eerder gepubliceerd fotowerk zien, maar vanaf nu is het steeds nieuw materiaal.
We proberen enerzijds een afwisseling te maken tussen foto’s in kleur en zwart-wit en anderzijds ook in ALLE club-leden.
Iedereen mag zijn/haar werk in deze rubriek laten zien.

Deze week is het de beurt aan Maja Becker met een kleurenfoto.

“Deze foto is gemaakt vanuit een vogelhut. Meestal ga je naar een vogel hut om van daar bijzondere vogels te kunnen fotograferen.
Vaak zijn dit de roofvogels of zoals bij deze (ijsvogel-)hut, de ijsvogel. Je bent dan al gauw op zoek naar mooie foto’s van bijzondere vogels.
Op deze dag was er geen ijsvogel of andere bijzondere vogel te bekennen. Het was grauw, miezel weer en maar heel af en toe kwam de zon door.
Zo ook in dit geval. Ik had de mooie tak met dennenappels al gezien en toen de zon erop scheen en er net op het mooiste plekje ook nog een gewone huismus ging zitten, was de foto snel gemaakt.
De foto laat mooi zien dat de kleuren van de mus en de dennenappels overeenkomen.
Het licht scheen precies op de tak en gaf ook wat mooie lichte vlekken in de bomen op de achtergrond.
Het grote voordeel vanuit een hut fotograferen is wel dat je de plaatsing en de instelling van je camera zo kan kiezen, dat je een optimale compositie hebt.
Kortom geen mooie foto van een bijzondere vogel maar een bijzondere foto van een gewone, mooie vogel.”

Oké, Maja, een toepasselijk verhaal bij je foto. Hartelijk dank voor beide onderdelen.

Tot volgende week.

Bent U geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl